مزایای توکن ها کدامند؟

صفر تا صد زیرساخت توکن‌های مختلف

توکن در ارز دیجیتال چیست و انواع آن کدام است؟

توکن ها یکی از انواع دارایی های دیجیتال هستند که مبتنی بر فناوری بلاکچین بوده و هر کدام کاربرد انحصاری خاص خود را دارد.

یکی از انواع دارایی های دیجیتال که امکان انتقال به دیگران و ذخیره ارزش را دارند توکن نامیده می شوند. توکن ها مبتنی بر فناوری بلاکچین هستند. هر توکن دارای کاربرد انحصاری خود است و ارزش آن وابسته به اهمیت آن برای بشر متفاوت است.

توکن چیست؟

در بازار ارزهای دیجیتال توکن ها(Token) در واقع گروهی از رمزارزها به شمار می روند که فاقد بلاکچین اختصاصی خود هستند و برای ثبت تراکنش های خود از بلاکچین های دیگر استفاده می کنند. از جمله این بلاکچین ها می توان بلاکچین اتریوم، کاردانو و بایننس را نام برد. این بلاکچین ها قابلیت ساخت برنامه های غیرمتمرکز را از طریق قراردادهای هوشمند فراهم می کنند. در این صورت افراد قادر هستند بدون نیاز به طراحی شبکه بلاکچین توکن های مورد نیاز خود را ایجاد کرده و استفاده کنند. پس می توان گفت مهم ترین عامل تمایز توکن ها با کوین ها وجود بلاکچین مستقل است.

هدف از ایجاد توکن

اما علت ایجاد توکن به جای ساخت بلاکچین اختصاصی توسط شرکت ها شامل موارد زیر است:

• کاهش هزینه ها
• راحتی ساخت
• امنیت بالا
• کلاهبرداری

1. ایجاد توکن کم هزینه است و افراد تنها با داشتن علم برنامه نویسی و شناخت از قراردادهای هوشمند قادر به ساخت توکن خود خواهند بود. این کار منجر به کاهش هزینه های یک شرکت خواهد شد. همچنین می توانند سرمایه مورد نیاز خود برای فعالیت شرکت را از طریق عرضه اولیه ارزهای دیجیتال جمع آوری کرده و با این کار بلاکچین مستقل شبکه را ایجاد کنند.
2. اما دومین دلیل برای ایجاد توکن راحت بودن ساخت آن است. در حالی که برای ایجاد یک بلاکچین نیاز دارید تمامی امکانات لازم را از صفر تا صد آماده نمایید. چنین کاری به یک تیم قوی در برنامه نویسی نیاز دارد. اما برای ساخت توکن نیاز به چنین تیمی نخواهید داشت و تنها کافیست با قراردادهای هوشمند بلاکچین های پلتفرمی آشنا باشید. در این صورت شما قادر خواهید بود توکن خود را در کمتر از چند دقیقه روی بلاکچین های مختلف موجود بسازید.
3. اگر به دنبال امنیت بالا در شبکه هستید می توانید بلاکچین ارزهای دیجیتال بزرگ مانند اتریوم را برای تولید توکن خود برگزینید. به طور مثال ارز دیجیتال لینک با وجود اینکه یک پروژه قدرتمند و بنیادی در حوزه رمزارزهاست اما فاقد بلاکچین اختصاصی خود است و به منظور ثبت تراکنش های خود از شبکه بلاکچین اتریوم بهره می برد.
4. همانطور که در جریان هستید ایجاد توکن کار بسیار راحتی است. از آنجا که بسیاری از ارزهای دیجیتال به وجود آمده فاقد هدف و کاربرد خاصی هستند، کلاهبرداران نیز دست به ایجاد توکن های ساده و فاقد هدف زده اند تا از این طریق آن را به عنوان یک ارز دیجیتال خوب میان کاربران معرفی کرده و اقدام به کلاهبرداری کنند.

بنابراین به جهت پیشگیری از وقوع چنین کلاهبرداری هایی لازم است تمامی اطلاعات مربوط به هر توکن به طور کامل بررسی گردد.

مهم ترین ویژگی توکن ها

توکن ها با توجه به نوع کاربردی که دارند دارای ویژگی های متفاوتی هستند. اما در حالت کلی تمامی توکن ها روی بستر بلاکچین دارای یک سری ویژگی های مشترک هستند:

• عدم نیاز به اعتماد به دیگران
  این ویژگی اصلی ترین ویژگی سیستم های غیرمتمرکز محسوب می گردد. در چنین سیستمی تراکنش ها به صورت غیرمتمرکز انجام شده و هیچ شخص یا نهادی قادر به تایید و یا رد تراکنش ها نیست. تایید و ثبت تراکنش ها با استفاده از دستگاه های ماینینگ انجام می شود.
• شفافیت تراکنش ها
  تمامی فعالیت های درون شبکه و قوانین قرارداد هوشمند مربوط به توکن توسط اعضای شبکه قابل مشاهده است.
• قابل برنامه نویسی
  این توکن ها روی پروتکل های نرم افزاری تشکیل شده از قراردادهای هوشمند اجرا می شوند. عملکرد، شیوه تعامل توکن ها و ویژگی های آنها توسط این پروتکل ها مشخص می گردد.
• بدون نیاز به مجوز استفاده
  نیاز به هیچ مجوز از هیچ نهاد و شخصی برای استفاده از این توکن ها در بستر تعریف شده ندارد.

انواع توکن ها کدامند؟

توکن های ارز دیجیتال به دسته بندی های مختلفی تقسیم می گردند. در ادامه این دسته بندی ها را به شما معرفی می کنیم:

• توکن های مثلی(Fungible)
• توکن های غیرمثلی (Non-fungible)

توکن های مثلی به این مفهوم هستند که هر واحد مشخص از آنها با واحدی دیگر هیچ تفاوتی ندارد. بنابراین واحدهای آنها با یکدیگر قابل تعویض هستند و هیچ یک از دیگری با ارزش تر یا کم ارزش تر نیست. مثلا می توان دلار، ریال، بیت کوین و دیگر اسکناس ها را جزو دارایی های مثلی دانست. زیرا یک اسکناس 10 هزار تومانی با یک اسکناس 10 هزار تومانی دیگر کاملا دارای ارزش یکسانی هستند و می توان آنها را با یکدیگر معاوضه نمود. وقتی شما یک اسکناس 10 هزار تومانی به دوست خود به عنوان قرض می دهید قطعا انتظار نخواهید داشت بعدا دقیقا همان اسکناس را از او پس بگیرید. اما دارایی های غیرمثلی تمام چیزهایی هستند که ابزاری برای مبادله نمی باشند.

به طور مثال گوشی تلفن همراه، لپ تاپ یا ماشین شما جزو دارایی های غیرمثلی به شمار می رود. چرا که اگر مثلا ماشین خود را به دوستتان قرض بدهید انتظار دارید همان را دقیقا پس بگیرید نه یک ماشین دیگر. تابلوی مونالیزا نیز که یک شاهکار از لئوناردو داوینچی است به عنوان یک اثر تاریخی کاملا غیرمثلی به شمار می رود. زیرا قابل معاوضه با یک تابلوی معمولی نیست.

توکن های مثلی به سه دسته تقسیم می شوند:

• توکن اوراق بهادار
  دارایی های قابل معامله ثبت شده در نهادهای قانونی که سرمایه گذار بتواند با داشتن آن در یک فعالیت مالی مشارکت کند اوراق بهادار نام دارد.
  به طور مثال وقتی یک خانه یا یک شرکت تبدیل به هزاران توکن گردد و همانند سهام میان افراد سرمایه گذار توزیع شود، توکن اوراق بهادار محسوب می گردد.
• توکن کاربردی
  در حال حاضر بسیاری از توکن های بازار جزو توکن های کاربردی هستند. توکن هایی که به منظور پرداخت هزینه کالا یا خدمات مورد استفاده قرار می گیرند توکن کاربردی به شمار می روند. توکن لینک نمونه ای از یک توکن کاربردی است که امکان پرداخت هزینه خدمات پلتفرم چین لینک را برای کاربران فراهم می کند.
• توکن حاکمیتی
  کسانی که دارنده این توکن باشند قادر به شرکت در تصمیم گیری ها و رای گیری ها برای آینده یک شبکه خواهند بود. مثلا توکن یونی سواپ یک توکن حاکمیتی به شمار می رود و دارنده آن قادر است در رابطه با مهم ترین تصمیم گیری های این صرافی غیرمتمرکز رای بدهد.

توکن های غیرمثلی (NFT)

دارایی های دیجیتالی منحصر به فرد و کمیاب که روی بلاکچین ذخیره و جا به جا می گردند توکن غیرمثلی یا NFT نام دارند. از جمله این نوع توکن ها می توان نام دامنه ها، یک خانه که به شکل یک توکن درآمده، آیتم های بازی های کامپیوتری، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف و. را نام برد. در عصر امروز بیش از 99 درصد توکن های بازار در دسته توکن های مثلی قرار می گیرند. این توکن ها دارای ارزش مشابه و قابل تعویض هستند. با این وجود توکن های غیرمثلی NFT نیز در حال گسترش هستند و به زودی حجم بزرگی از بازار را از آن خود می کنند.

کیف پول های توکن ها

توکن ها قابل ذخیره روی کلیه مزایای توکن ها کدامند؟ کیف پول های پشتیبان کننده از بلاکچین میزبان هستند. به طور نمونه یک توکن اتریومی که روی بلاکچین میزبان اتریوم قرار دارد مانند چین لینک قابل ذخیره روی کلیه کیف پول ها و آدرس های اتریوم است.

جمع بندی

موضوعی که در این مطلب به آن پرداختیم آشنایی با توکن ها و انواع آنهاست. در بازار رمزارزها توکن ها به دسته ای از ارزهای رمزنگاری شده گفته می شود که فاقد بلاکچین اختصاصی خود هستند. بنابراین روی بلاکچین و کیف پول های میزبان ذخیره می گردند. اما در حالت کلی تمام واحدهای ارزی در یک شبکه بلاکچین توکن نامیده می شوند. توکن ها با یک سری کدهای برنامه نویسی و به کار بردن قراردادهای هوشمند به وجود می آیند. مزیت های اصلی استفاده از آنها به جای ایجاد یک بلاکچین اختصاصی، صرفه جویی در هزینه و وقت است. توکن ها انواع مختلفی دارند و در دسته بندی های مختلف قابل تقسیم هستند. اما در حالت کلی به دو دسته بندی غیرمثلی و مثلی تقسیم می گردند.

تفاوت بین رمزارز، ارز دیجیتال ، توکن و آلت کوین در چیست؟

در این مقاله سعی داریم تا تفاوت های جزئی بین رمزارز ، توکن ، بیت کوین و آلت کوین ها را بررسی کنیم. علاوه بر آن بررسی می کنیم که چرا اصطلاح رمزارز و ارز دیجیتال تفاوت های بسیاری با یکدیگر دارند و چرا اصطلاح ارز دیجیتال، تفسیر درستی نیست.

رمزارز چیست و چرا عبارت ارز دیجیتال تفسیر درستی از واژه Cryptocurrency نیست؟

رمزارز ها، ارز هایی مجازی و تماما دیجیتال هستند که در ذات خود از تکنیک های رمزنگاری استفاده می کنند. برای ایمن سازی و تایید تراکنش های رمزارز های مختلف نیز از تکنیک های رمزنگاری مختلفی استفاده می شود.

تفاوت های رمزارز با ارز دیجیتال

ارز دیجیتال ارزی است که به فرم دیجیتالی باشد، ولی لزوما به طور ذاتی از تکنیک های رمزنگاری شده و تکنولوژی بلاکچین استفاده نمی کند. به بیان دیگر ماهیت اصلی آنها متکی به رمزنگاری نمی باشد و تراکنش های آنها نیز در شبکه بلاکچین انجام نمی شود.

به طور مثال وقتی شما از کارت های بانکی، Visa/MasterCard و یا PayPal استفاده کنید، در واقع در حال استفاده از ارز های دیجیتال هستید.

تفاوت عمده این ارز ها در این است که نه تنها ماهیت اصلی آنها دیجیتالی نیست (در واقع این ارز ها معادل دیجیتالی اسکناس کاغذی دلار، ریال و …. هستند)، بلکه این ارز ها در ذات خود متکی به تکنیک های رمزنگاری نیستند. ممکن است برای افزایش امنیت تراکنش های آنها از تکنیک های رمزنگاری استفاده شود، ولی در ذات خود وابسته به رمزنگاری نیستند.

تفاوت بسیار بزرگ دیگر رمزارز ها با ارز های دیجیتال در غیر متمرکز بودن آنهاست. تایید و نگهداری تراکنش های بیت کوین و آلت کوین

بیت کوین، اولین رمزارز غیر متمرکز و موفق جهان

بیت کوین اولین رمزارزی است که تمام عملیات رمزنگاری تایید تراکنش های آن به صورت غیرمتمرکز و توسط استخراج کننده های آن در سرار جهان انجام می شود. همچنین گزارشی از تمام تراکنش های تایید شده آن در یک دفتر کل عمومی به نام بلاکچین ذخیره می شود. هر گره موجود در شبکه بیت کوین، یک کپی کامل و یکسان از این اطلاعات را در خود ذخیره می کند.

با وجود این که رمزارز های بسیاری پیش از بیت کوین پا به عرصه حیات گذاشته بودند، این بیت کوین بود که با ساختار کاملا غیرمتمرکز و توزیع شده خود، تحولی عظیم در این عرصه به وجود آورد. پیدایش بیت کوین و تکنولوژی زیر بنایی خلاقانه آن، اکوسیستمی منحصر به فرد را برای ظهور رمزارز ها و توکن های مختلف دیگر به ارمغان آورد. با وجود این که بسیاری از این توکن ها نیز به عنوان رمزارز شناخته می شوند ولی به هیچ وجه به عنوان “ارز” از آنها استفاده نمی شود.

تفاوت های اصلی رمزارز ها، توکن ها و آلت کوین ها

همانطور که گفتیم با این که بسیاری از توکن ها به عنوان “ارز” استفاده نمی شوند، ولی باز هم به طور عمومی به عنوان رمزارز دسته بندی می شوند. از آنجا که دنیای رمزارز ها با پیدایش بیت کوین جان تازه ای گرفت، تمام توکن ها و رمزارز هایی که بعد از آن به وجود آمدند، به مثابه یک “ارز” تصور می شدند، در حالی که بسیاری از آنها به هیچ وجه ویژگی های یک ارز را یدک نمی کشند؛ از آن جهت که ارز به چیزی گفته می شود که در ذات خود ارزش مالی داشته باشد، در معاملات استفاده شود و دیگر خصایای یک پول رایج را داشته باشد.

با این که قیمت بالای کارمزد تراکنش های بیت کوین، استفاده از آن به عنوان یک ارز رایج در زندگی روزمره را تحت الشعاع قرار داده است، ولی این رمزارز تمام صفات یک ارز را به طور ذاتی در خود دارد.

تفاوت میان آلت کوین ها و توکن ها

در دنیای رمزارز ها به جز بیت کوین دو دسته بندی بزرگ نیز وجود دارد که عبارتند از:

1. ارز های جایگزین بیت کوین (آلت کوین ها)
2. توکن ها

در شکل زیر تقسیم بندی رمزارز ها به دو دسته بزرگ آلت کوین ها و توکن ها را مشاهده می کنید.

توکن سوزی یا سوزاندن توکن (Token Burning) چیست و با چه هدفی صورت می‌گیرد؟

سوزاندن توکن (Token Burning) به معنی حذف دائمی رمزارزهای موجود، از چرخه است. فرآیند سوزاندن توکن ها یا کوین ها در بازار رمزارزها بسیار رایج و کاربردی است. سوزاندن توکن ها از طرف صاحبان توکن‌ها به صورت عمدی و به منظور حذف تعدادی از توکن‌ها از چرخه بازار صورت می‌گیرد.

دلایل متعددی برای سوزاندن توکن ها وجود دارد. یکی از عمده‌ترین اهداف این فرآیند، کنترل میزان عرضه کوین در شبکه است. شبکه‌های بزرگ‌تری همچون بیت کوین و اتریوم نیاز زیادی به استفاده از این مکانیسم ندارند، اما آلت مزایای توکن ها کدامند؟ کوین‌ها و صرافی‌های ارز دیجیتال کوچک‌تر برای کنترل تعداد توکن های در گردش استفاده می‌کنند و این کار به افزایش بهره‌وری برای سرمایه‌گذاران بالقوه می‌انجامد.

مکانیسم توکن سوزی که در حوزۀ ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود، متفاوت و منحصربه‌فرد است و پول‌های کاغذی قانونی هیچ گاه به این شکل سوزانده نمی‌شوند. مقدار موجودی منابع ارزهای فیات سنتی با روش‌های دیگری کنترل می‌شوند. سوزاندن توکن در بازار کریپتوکارنسی‌ها چیزی شبیه به سیاست های پولی انقباضی دولت‌ها و بانک‌های مرکزی است مثلا مانند خرید سهام توسط شرکت‌های دولتی برای کاهش تعداد سهام در گردش است. سوزاندن کوین ها با اهداف و مزایای خاص و مهمی صورت می‌گیرد. در این مقاله به بررسی این اهداف خواهیم پرداخت.

فرآیند سوزاندن توکن ها یا توکن سوزی

پروسۀ سوزاندن توکن ها بسیار ساده است اما امکان انجام این فرآیند با روش‌های مختلفی وجود دارد. این کار با هدف کاهش تعداد توکن‌های در گردش صورت می‌گیرد. این اتفاق ممکن است در ابتدا کمی ویژه به نظر برسد اما سوزاندن کوین ها به معنی تخریب و از بین بردن آنها نیست؛ آنها وجود دارند ولی امکان استفاده از آنها در آینده از بین خواهد رفت.

برای سوزاندن توکن ها، توسعه‌دهندگان یک پروژه به بازخرید یا برداشت تعدادی از توکن‌های موجود اقدام و سپس آنها را از چرخه خارج می‌کنند. بنابراین امضاهای توکن‌ها در کیف پولی به نام آدرس خورنده (Eater Adress) قرار می‌گیرند. این آدرس و اطلاعات آن برای تمامی نودها قابل مشاهده است اما این آدرس برای همیشه مسدود شده است. همچنین وضعیت توکن‌های موجود در این آدرس در بلاکچین منتشر می‌شود و همه کاربران می‌توانند وضعیت توکن‌ها را مشاهده کنند.

با توجه به اهداف یک پروژه و توسعه‌دهندگان آن از سوزاندن توکن ها، روش‌های مختلفی برای این کار وجود دارد. برخی پروژه‌ها بعد از پایان فروش توکن‌های خود از طریق عرضه اولیه توکن (ICO) به سوزاندن توکن‌های فروخته نشده اقدام می‌کنند اما برخی دیگر ترجیح می‌دهند که در بازه‌های مشخصی به سوزاندن برخی از کوین‌ها بپردازند.

به عنوان مثال، صرافی بایننس توکن‌های خود را به صورت فصلی می‌سوزاند و این کار را تا زمانی که تعداد توکن‌های BNB سوزانده‌شده به 100 میلیون برسد، ادامه خواهد داد. تعداد توکن‌هایی که در هر فصل سوزانده می‌شوند با توجه به تعداد تراکنش‌های صورت‌گرفته در هر فصل متغیر خواهد بود.

از طرف دیگر، تتر (USDT) با توجه به میزان واریز و برداشت‌ها به صدور یا سوزاندن توکن های خود می‌پردازد. علی‌رغم وجود روش‌های مختلف برای توکن سوزی در کریپتوکارنسی‌ها، هدف از این کار مشابه و مشترک است و به منظور کاهش مؤثر تعداد توکن در گردش و کنترل عرضه توکن صورت می‌گیرد.

دلایل توکن سوزی

دلایل جالبی برای سوزاندن توکن ها وجود دارد و این کار با اهداف خاصی صورت می‌گیرد که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت:

استفاده از مکانیسم سوزاندن توکن‌ ها به عنوان یک الگوریتم اجماع

برخی پروژه‌ها برای الگوریتم اجماع در شبکۀ خود از الگوریتم اجماع سوزاندن (Proof Of Burn) استفاده می‌کنند. این روش یکی از روش‌های منحصربه‌فرد در شبکه‌های غیر متمرکز است. در این روش، افراد برای به دست آوردن توکن‌ها موظف به سوزاندن بخشی از آن هستند.

افزایش ارزش توکن ‌ها با مکانیسم عرضه و تقاضا

اگر می‌خواهید با دلیل اصلی توکن سوزی آشنا شوید در ابتدا باید با مفهوم عرضه و تقاضا آشنا شوید. یکی از کلیدی‌ترین مفاهیم در بازارهای مختلف، مفهوم عرضه و تقاضا است. عرضه و تقاضا هستند که ارزش یک دارایی را تعیین می‌کنند. مقدار تقاضا، مقداری از محصول یا خدمت است که مردم مایل به خریدن آن با قیمتی مشخص هستند؛ رابطه‌ی میان قیمت و مقدار تقاضا به رابطه‌ی تقاضا معروف است. همچنین عرضه نشان‌دهنده‌ مقدار آورده‌ بازار است. مقدار عرضه به مقدار محصول یا خدمتی گفته می‌شود که تولیدکننده مایل به تأمین آن با قیمت مشخص است. ارتباط میان قیمت و مقدار محصول یا خدمت عرضه‌شده به بازار را رابطه‌ی عرضه می‌گویند؛ بنابراین، قیمت بازتابی از عرضه و تقاضاست. رابطه‌ی بین عرضه و تقاضا ریشه در نیروهای پشت پرده‌ تخصیص بهینه منابع دارد. در تئوری‌های اقتصاد بازار، تئوری عرضه و تقاضا بر تخصیص منابع به کاراترین شکل ممکن تأکید دارد.

با توجه به اینکه قیمت توکن ها از مهمترین ملاک‌ها برای ارزیابی ارزش یک رمزارز می‌باشد، توسعه دهندگان رمزارزها با استفاده از مکانیسم سوزاندن توکن ها سعی در کنترل میزان عرضه و در پی آن افزایش قیمت رمزارز با توجه به تئوری عرضه و تقاضا، دارند.

در بازار کریپتوکارنسی‌ها بر خلاف بازارهای مالی سنتی، افزایش عرضه ناگهانی و برنامه ریزی نشده وجود ندارد؛ چون اغلب رمزارزها منابع محدود و مشخصی دارند و بعد از رسیدن تعداد توکن‌های تولیدشده به تعداد کل تعیین‌شده، توکن دیگری ایجاد نخواهد شد.

به عنوان مثال، عرضۀ کل بیت کوین 21 میلیون است و بعد از پایان استخراج این تعداد، در صورتی که تقاضا افزایش یابد، با توجه به محدود بودن عرضه، قیمت و ارزش آن افزایش خواهد یافت. همچنین اگر تعداد بیت کوین‌های در گردش به دلیل استفاده از مکانیسم سوزاندن توکن، فراموش کردن یا از دست دادن کلیدهای خصوصی و دیگر دلایل این چنینی کمتر می‌شد، عرضه کاهش می‌یافت و به دنبال آن با افزایش تقاضا، ارزش آن باز هم افزایش پیدا می‌کرد.

توکن سوزی یا سوزاندن کوین ها به دست تیم یک پروژه و به صورت عمدی انجام می‌شود. این فرآیند یک روش مؤثر برای کاهش کوین‌های در گردش و افزایش قیمت یک توکن است.

در بازارهای مختلف، این یک قانون است که کاهش عرضه، به شرط ثبات سایر شرایط افزایش قیمت یک دارایی را در پی خواهد داشت که این موضوع را قانون عرضه و تقاضا در اقتصاد یاد می‌کنند.

محافظت در برابر اسپم‌ها (Spam) با سوزاندن توکن ها

توکن سوزی در شبکه برخی از رمزارزها به عنوان یکی از مکانیسم‌های امنیتی مناسب در برابر DDOS عمل می‌کند و همچنین از گسترش اسپم‌ها در شبکه جلوگیری می‌کند. زیرا هزینه انجام تراکنش‌ها را افزایش می‌دهد و از این طریق مانع از ایجاد تراکنش‌های اسپم می‌شود.

همان‌طور که کاربران برای انتقال بیت کوین هزینه‌ای را پرداخت می‌کنند یا به صرافی‌ها جهت محاسبۀ قراردادهای هوشمند در شبکۀ اتر کارمزد می‌دهند، در برخی از ارزها مقداری از پرداخت‌ها به عنوان کارمزد تراکنش‌ها سوزانده می‌شود. یعنی در برخی شبکه‌ها به جای پرداخت مبلغ کارمزد به نودها یا ماینرها برای تأیید تراکنش‌ها، به صورت خودکار بخشی از مقدار کارمزد ارسالی کاربران سوزانده می‌شود و تمامی آن مبلغ در اختیار نودها یا ماینرهای تایید کننده تراکنش قرار نمی‌گیرد‌. یکی از پروژه‌هایی که از این روش استفاده می‌کند ریپل (XRP) است.

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی مفهوم سوزاندن توکن و هدف از انجام مزایای توکن ها کدامند؟ چنین مکانسیمی پرداختیم. همان‌طور که در بخش‌های قبلی گفته شد، روش‌های مختلفی برای توکن سوزی در شبکه‌های مختلف وجود دارد که بسته به نوع فعالیت و هدف آن پروژه است. علی‌رغم وجود روش‌های مختلف، هدف از سوزاندن توکن ها در تمامی پروژه‌ها مشترک و یکسان است. فرآیند سوزاندن کوین یا توکن به منظور کاهش تعداد توکن یا کوین در گردش و جلوگیری از عرضه زیاد و تنظیم قیمت توکن، صورت می‌گیرد.

معرفی انواع توکن ارز دیجیتال و کسب درآمد از آن‌ها

امروزه به علت پیشروی صنعت کریپتوکارنسی در اقتصاد، شاهد سرمایه‌گذاری بر انواع توکن ارز دیجیتال هستیم. توکن‌هایی اعم از تتر، چین لینک، دای، بت و… در بازار رمزارز طرفداران زیادی دارند. این توکن‌ها تا چه حد امن هستند؟ چه نقشی در بلاک چین و صنعت کریپتوکارنسی دارند؟ برای فهمیدن تمامی این موضوعات تا آخر این مقاله همراه ما باشید.

منظور از انواع توکن ارز دیجیتال چیست ؟

“توکن” تفاوتی با “دارایی رمزنگاری شده” که عموما برای تعریف کوین و انواع ارز دیجیتال استفاده می‌گردد، ندارد اما با گذشت زمان چند معنی دیگر نیز به آن مزایای توکن ها کدامند؟ تعلق گرفته است. توکن‌ها دارای طیف وسیعی هستند، از کمک به ایجاد مبادلات غیرمتمرکز گرفته تا خرید و فروش در بازی‌های ویدئویی. همه آن‌ها را می توان مانند هر ارز دیجیتال دیگری معامله یا نگهداری کرد.

توکن‌های رمزنگاری شده می‌توانند نشان دهنده سهام یک سرمایه‌گذار باشند یا به خدمات اقتصادی بپردازند. این بدان معنی است که دارندگان توکن می‌توانند به خرید، فروش و معامله به وسیله‌ی توکن‌های ارز دیجیتال بپردازند یا می‌توانند مانند سایر اوراق بهادار برای کسب سود، توکن‌ها را معامله کنند.

“Token” کلمه‌ای است که اگر در کریپتوکارنسی فعال باشید، آن را زیاد می‌شنوید. حتی، ممکن است بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال را به عنوان «توکن رمزنگاری شده» توصیف کنید، زیرا همه ارزهای رمزنگاری شده را می‌توان به عنوان توکن نیز در نظر گرفت.

اما واقعیت این است که به هر ارز دیجیتالی که بلاک چین مخصوص خودش را ندارد و بر روی بستر بلاک چین کوین دیگری قرار گرفته است توکن گفته می‌شود. در ادامه با انواع ارزها آشنا می‌شویم و توکن‌های مختلف را بررسی می‌کنیم.

برای آشنایی بیشتر با انواع توکن ارز دیجیتال به این مقاله مراجعه کنید.

توکن امنیتی (بهادار) چیست؟

منظور از توکن امنیتی چیست ؟

“توکن امنیتی” در نتیجه افزایش یک سری نگرانی‌های امنیتی ظاهر شد. به‌طورکلی، توکن امنیتی ابزاری است که توسط یک شرکت، دولت یا سایر اشخاص حقوقی صادر می‌شود که دارایی یک مالکیت را در کریپتوکارنسی مشخص می‌کند و شواهدی مبنی بر بدهی، حق سهم از درآمد، حق توزیع دارایی یا سایر موارد حقوقی مشابه را ارائه می‌کند. انواع توکن امنیتی شامل اوراق قرضه، اسکناس، اختیار معامله، سهام و ضمانت‌نامه‌ها هستند و ممکن است بین سرمایه‌گذاران معامله شوند یا به‌طور آزادانه قابل انتقال باشند.

توکن امنیتی (security token) یک وسیله‌ی فیزیکی قابل حمل است مانند دستگاه USB، تراشه و… است که در آن هویت شخص به صورت الکترونیکی حفظ می‌شود.

این توکن‌ها می‌توانند نشان دهنده سود یک دارایی باشند. به عنوان مثال، سرمایه‌گذاران در پلتفرم Meridio این امکان را دارند که به‌طور یکپارچه توکن‌هایی را که نماینده سهام املاک و مستغلات هستند را معامله کنند، یا پلتفرم Fluidity Factora به افراد اجازه می‌دهد تا با پرداخت دای در بروکلین یا نیویورک سرمایه‌گذاری کنند.

چه آسیب‌هایی انواع توکن امنیتی را تهدید می‌کند؟

همانطور که از نام آن پیداست، توکن‌های امنیتی باید داده‌های حیاتی را ایمن نگه دارند.مواردی وجود دارند که گاهی امنیت این توکن‌ها را به خطر می‌اندازند.

• هک کردن توکن‌ها: باوجود این که توکن‌های امنیتی لایه دیگری از امنیت را دارند، در برابر هک نفوذ ناپذیر نیستند.
• نقض امنیت: هکرها می‌توانند سیستم‌های احراز هویت توکن‌های امنیتی را دور بزنند. این اتفاق برای یک سیستم بانکی بزرگ در سال ۲۰۰۶ رخ داد.
• سرقت: همین وسایل را می‌توان به سرقت برد، چه حمله سایبری هدفمند و چه سرقتی فیزیکی می‌تواند توکن‌ها را در دست افراد شرور قرار دهد.
• غفلت: کارت‌های کلیدی، فوب‌ها و میله‌های USB بسیار کوچک هستند و به راحتی گم می‌شوند. اگر رمزگذاری نشده باشند یا با رمز عبور ثانویه محافظت نشده باشند، هر کسی که آن‌ها را پیدا کند می‌تواند به توکن‌های شما دسترسی داشته باشد.

توکن‌های تراکنش

توکن‌‌های ارز دیجیتال برای انجام تراکنش نیز استفاده می‌شوند. آن‌ها می‌توانند با کالاها و خدمات مبادله می‌شوند. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند، اما در برخی موارد، مزایای بیشتری دارند. به عنوان مثال، با ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیت کوین و دای، این امکان برای کاربران وجود دارد که بدون واسطه یا مرجع متمرکز، مانند بانک یا درگاه پرداخت، تراکنش‌ها را انجام دهند.

توکن‌های سودده

توکن‌های Utility مانند توکن‌های امنیتی برای سرمایه گذاری مستقیم ایجاد نشده اند، بلکه می‌توانند برای زیرساخت خدمات در اکوسیستم خاص خود استفاده شوند. به عنوان مثال، دای در Axie Infinity، یک ارز ثابت را برای بازیکنان فراهم می‌کند تا به خرید و فروش بپردازند. پروژه‌های دیگر، مانند Cryptocup، از پایداری Dai برای ارائه تجربه بهتر برای کاربران استفاده می‌کنند.

توکن‌های سودده چگونه کار می‌کنند؟

آشنایی کامل با توکن‌های سودده

با سرمایه گذاری هوشمند از طریق توکن‌های سودده، افراد می‌توانند سود کامل سرمایه اولیه خود را در چند سال دریافت کنند. این تنها در حوزه کریپتو امکان‌پذیر است. در دنیای بلاک چین سازمان‌های مبتنی بر سود سهام وجود دارد. برخی مانند Nexo.io به سرمایه گذاران سود سهام پرداخت می‌کنند. 30 درصد از سود Nexo در قالب اتریوم به دارندگان توکن بازگردانده می شود.

کاربرد توکن‌های دولتی

توکن‌های دولتی به سیستم‌های رای گیری مبتنی بر بلاک چین کمک می‌کنند، زیرا اغلب برای نشان دادن حمایت از تغییرات پیشنهادی و رای دادن به پیشنهادات جدید استفاده می‌شوند.

توکن‌های غیرقابل تعویض، NFT

NFT مخفف ‘non-fungible token’ است. وقتی می‌گوییم چیزی قابل تعویض است، منظورمان دارایی شبیه به اسکناس است، بنابراین می‌توان آن را با اسکناس‌های دیگر یا یک کالا مبادله کرد.

در مقابل، یک توکن غیر قابل تعویض یک دارایی منحصر به فرد به شکل دیجیتالی است که با هیچ NFT دیگری قابل مبادله نیست. این بدان معناست که هر NFT یک آیتم منحصر به فرد است. NFTها با استفاده از فناوری بلاک چین از مالک خود به دیگری منتقل می‌شوند، که این مسئله یک زنجیره‌ی دیجیتال از فروشنده به خریدار را ایجاد می‌کند.

توکن غیر قابل تعویض (NFT) یک دارایی دیجیتالی است که در فناوری بلاک چین قابل تأیید است. این دارایی‌ها شامل آثار هنری، موسیقی یا دارایی‌های درون بازی مانند آواتارهای منحصر به فرد است. از آنجایی که NFT ها منحصر به فرد هستند، به عنوان کلکسیون مورد توجه قرار می گیرند.
NFT، تحولی نسبت به مفهوم نسبتاً ساده ارزهای دیجیتال است. سیستم‌های مالی مدرن شامل سیستم‌های تجاری پیچیده و وام برای انواع مختلف دارایی، از املاک و مستغلات گرفته تا قراردادهای وام و آثار هنری از این توکن غیرقابل تعویض استفاده می‌کنند.

برای آشنایی بیشتر با NFT کلیک کنید

زیرساخت انواع توکن ارز دیجیتال چیست؟

صفر تا صد زیرساخت توکن‌های مختلف

انواع توکن‌ ارز دیجیتال از زیرساخت‌های بلاک چین برای ارائه برنامه‌های غیرمتمرکز (dapps) استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، دای (Dai) به عنوان یک استیبل کوین طبقه‌بندی می‌شود زیرا به دلار آمریکا متصل است و قیمت آن از طریق مکانیسم‌های تعبیه شده در قراردادهای هوشمند حفظ می‌شود، همچنین می‌تواند به عنوان یک توکن نیز در نظر گرفته شود زیرا بر روی بلاک چین پرکاربرد اتریوم ساخته شده است.

توکن‌ها از بلاک‌چین‌هایی که بر روی آنها ساخته می‌شوند سود می‌برند و امنیتشان را از تراکنش‌ها به دست می‌آورند. انواع توکن‌ طیف وسیعی از خدمات کریپتو را انجام می‌دهند، از خدمات بازی و مجموعه‌های دیجیتال (CryptoKitties) تا تبلیغات جهانی و صنایع بازار.

بهترین روش‌های نگهداری انواع توکن چیست؟

در اینجا چند نکته اساسی وجود دارد که باید در هنگام استفاده از انواع توکن‌ها در نظر داشته باشید:

• رفت‌وآمدهای غیرضروری را که امکان هک برنامه شما را گسترش می‌دهد، کاهش دهید.
• داده‌های حساس را به پلتفرم اضافه نکنید: توکن‌ها ممکن است به راحتی رمزگشایی شوند
• هش آن را مخفی نگه دارید: با کلید امضا باید مانند هر اعتبار دیگری رفتار شود و فقط برای خدماتی که به آن نیاز دارند آشکار شود.
• توکن‌ها را روی اتصالات غیر HTTPS ارسال نکنید زیرا ممکن است این درخواست‌ها رهگیری شوند توکن‌ها در معرض خطر قرار گیرند.

آینده‌ی انواع توکن ارز دیجیتال چیست؟

توکن‌های امنیتی اخیراً در بازارهای مالی مورد توجه قرار گرفته‌اند. آن‌ها نشان دهنده ابزارهای مالی هستند که در یک دفتر کل غیرمتمرکز صادر می‌شوند و امکان خدمات دیجیتالی را فراهم می‌کنند. به دلیل ویژگی‌های نوآورانه، توکن‌های امنیتی این پتانسیل را دارند که کارایی و شفافیت را به میزان قابل‌توجهی بهبود بخشند و تراکنش‌ها را ایمن‌تر و انعطاف‌پذیرتر کنند.

بزرگ‌ترین تفاوت بین یک ارز دیجیتال و یک توکن این است که ارزهای دیجیتال دارایی اصلی یک بلاک چین مانند BTC، RBTC یا ETH هستند، در حالی که توکن ها بر روی یک بلاک چین موجود و با استفاده از قراردادهای هوشمند ساخته می‌شوند.

کوین‌ها قرار است به طور مستقیم برای تراکنش‌ها، مشابه پول‌های معمولی، استفاده شوند. توکن‌ها از همان استانداردهایی استفاده می‌کنند که توسط کوین‌ها تشکیل شده است، اما به عنوان دارایی‌های قابل مبادله عمل می‌کنند.

توکن سوزی در ارزهای دیجیتال چیست| بررسی روش های توکن سوزی و مزایای آن

توکن سوزی روشی برای حفظ ارزش یک رمزارز به شمار می رود. عمل توکن سوزی توسط شرکت صادر کننده توکن انجام می شود و شیوه های مختلفی دارد.

هر چیزی که دارای ارزش باشد سوزاندن آن منطقی به نظر نمی رسد. اما یکی از رایج ترین کارها در دنیای ارزهای دیجیتال توکن سوزی است. سوزاندن توکن علاوه بر تیم توسعه دهنده آن برای افراد فعال در بازار ارزهای دیجیتال فواید زیادی دارد.
با این حال برخی از رمزارزها نظیر بیت کوین و اتریوم توکن سوزی ندارند. اما برای برخی از شرکت های مطرح نظیر ریپل و بایننس عمل سوزاندن توکن روی ارزهای بومی نظیر BNB و XRP یک عمل رایج به شمار می رود.

توکن سوزی در ارزهای دیجیتال چیست؟

زمانی که عبارت توکن سوزی به گوشتان می خورد تصورتان سوختن دارایی های فیزیکی است. اما توکن ها هویت و ماهیتی دیجیتال دارند و قطعا مفهوم توکن سوزی برای دارایی های دیجیتال به مفهوم واقعی سوزاندن آنها نیست.
دلیل اصلی سوزاندن توکن این است که شرکت های تولید کننده توکن جهت پیشگیری از کاهش ارزش توکن و یا افزایش ارزش آن انجام می دهند.
عمل سوزاندن توکن به چند طریق قابل انجام است:

1. ارسال بخشی از توکن ها به آدرسی نامشخص توسط شرکت های صادر کننده توکن که مشابه عمل بازخرید سهام در بازار بورس است. در این روش شرکت توسعه دهنده با خرید سهامی از بازار از طریق سود و درآمدی که به دست آورده است منجر به افزایش ارزش دارایی سهام داران می شود.
2. هزینه ای که بابت کارمزد تراکنش در نظر گرفته از گردش خارج می کند.
3. بکارگیری پروتکل اثبات سوخت به این صورت که با سوزاندن توکن ها و رمزارزها، به اعضای داخل شبکه پاداشی به عنوان استخراج یا ماینینگ پرداخت می شود. در حال حاضر تعداد کمی پروژه از این روش برای سوزاندن توکن استفاده می کنند.

از آنجا که عمل توکن سوزی باعث می شود حجم میزان توکن موجود در بازار کاهش پیدا کند در نهایت باعث بالا رفتن قیمت توکن مورد نظر می شود.

توکن سوزی روشی برای سوزاندن توکن های عرضه شده توسط یک شرکت است که منجر به کاهش میزان عرضه آن شده و ارزش باقی مانده توکن های مورد نظر را افزایش می دهد.

بایننس کوین BNB

یکی از ارزشمندترین رمزارز بازار که متعلق به بزرگ ترین صرافی ارز دیجیتال جهان است بایننس کوین BNB نام دارد. این رمزارز در اوایل عرضه خود از بلاک چین اتریوم استفاده می کرد اما در سال 2020 بلاک چین اختصاصی خود را تحت عنوان BSC یا زنجیره هوشمند بایننس راه اندازی کرد. تیم بایننس هر سه ماه یکبار عمل سوزاندن توکن روی توکن بومی بایننس کوین خود انجام می دهد. جدیدترین توکن سوزی شرکت بایننس در جولای سال 2021 بود. که در آن تعدادی معادل 400 میلیون دلار بایننس کوین توسط شرکت بایننس نابود شد. یعنی حدود یک میلیون و 296 هزار واحد توکن از این رمزارز سوزانده شد. علاوه بر این توکن سوزی برای توکن های USDT صادر شده از سوی تتر و XRP صادر شده از ریپل نیز انجام می شود.

استلار XLM

یکی دیگر از شرکت های رمزارز که بزرگ ترین توکن سوزی های تاریخ رمزارزها را در سال 2019 انجام داد استلار بود. حدود 55 میلیون استلار توسط این شرکت سوزانده شد. ارزش این حجم از توکن در آن تاریخ معادل 4.7 میلیارد دلار بود. از ویژگی های مهم استلار هزینه تراکنش کم و سرعت بسیار بالای آن است.

ریپل XRP

این رمزارز از نظر ارزش بازار به عنوان ششمین رمزارز جهان شناخته شده است. این رمز ارز در سال گذشته با سازمان بورس و اوراق بهادار آمریکا دچار درگیری شد اما همچنان تجربه رشد قیمت خیلی خوبی داشت.
شرکت ریپل نیز با سوزاندن توکن به شیوه ای دیگر روی توکن اصلی خود یعنی XRP تعداد توکن های در گردش را کاهش می دهد. به این صورت که ریپل هزینه تراکنش های توکن رو پرداخت نکرده و آن را نابود می کند و به این صورت منجر به افزایش و ثبات قیمت توکن شده است.

بیشتر بخوانید: بررسی ارز دیجیتال xrp

ساتوژی satozhi

اولین پروژه مبتنی بر اثبات سوخت(Proof-of-burn) که روی بلاک چین بایننس راه اندازی شد ساتوژی نام دارد. ساتوژی برگرفته از نام بنیانگذار بیت کوین ساتوشی ناکاموتو است .
توکن این پروژه ساتوز (satoz) نام دارد که دقیقا مثل بیت کوین به تعداد 21 میلیون توکن محدود شده است. هم اکنون حدود 10 میلیون ساتوز در بازار در گردش است. یعنی حدود 50 درصد آن به روش پروتکل اثبات سوخت سوزانده شده است. 50 ساتوز در هر دقیقه تولید شده و در شبکه بلاک چین بر اساس میزان سهم بین افراد شرکت کننده در توکن سوزی تقسیم می شود. این عمل بدون مداخله انسانی صورت می گیرد.
طبق این پروتکل کاربران در مقابل نابودی توکن های ساتوز خودشان حقوق استخراج یا ماینینگ دریافت می کنند. به عنوان مثال اگر تعداد یک میلیون توکن ساتوز در شبکه ای که با این پروتکل اجماع فعالیت می کند سوزانده شود و کاربر x میزان صدهزار توکن خود را در شبکه سوزانده باشد در هر ده دقیقه 10 درصد از پاداش ها را در شبکه ساتوز دریافت خواهد کرد.

مزایای توکن سوزی چیست؟

توکن سوزی مزایای زیادی دارد اما مهم ترین و اصلی ترین مزیت توکن سوزی افزایش ارزش توکن های باقیمانده است.
به طور مثال شرکت استلار با سوزاندن 55 میلیارد توکن بومی خود ارزش توکن را تا بیش از 25 درصد افزایش داد.
در واقع عمل سوزاندن توکن نوعی کمک به سرمایه گذاران بازار ارزهای دیجیتال محسوب می شود. از آنجا که ارزش رمز ارزها مشابه بازارهای دیگر بر اساس میزان عرضه و تقاضا تعیین می گردد در صورتی که عرضه یک توکن کاهش پیدا کند، قیمت آن قطعا افزایش می یابد.
عمل سوزاندن توکن توسط شرکت های صادر کننده توکن گاها برای ایجاد امنیت خاطر در سرمایه گذاران انجام می شود. با توجه به این که میزان توکن های صادر شده در فرآیند عرضه اولیه توکن زیاد است و توکن های زیادی به بازار عرضه می شوند افزایش میزان عرضه تعادل بازار را از بین می برد. با افزایش میزان عرضه نسبت به تقاضا قیمت توکن یا کوین مورد نظر کم می شود. برای این منظور عمل سوزاندن توکن در همان ابتدای عرضه اولیه توکن یا کوین انجام می شود.

وبلاگ کوینی فا در این مطلب به بیانی ساده عمل سوزاندن توکن را برای شما تشریح کردیم. همانطور که مطالعه کردید توکن سوزی فرآیند سوزاندن توکن ها به منظور افزایش ارزش باقیمانده توکن هاست. مهم ترین مزیت سوزاندن توکن نیز همین است. علاوه بر این منجر به ایجاد امنیت خاطر سرمایه گذاران می شود. سوزاندن توکن در روش های مختلفی قابل انجام است. ارسال توکن به مکان های متروک توسط شرکت های صادر کننده، استفاده از پروتکل اثبات سوخت و خارج کردن هزینه تراکنش از گردش بازار از روش های توکن سوزی محسوب می شود.
بایننس، ریپل و استلار جزو آن دسته از شرکت هایی هستند که عمل سوزاندن توکن روی توکن های بومی خود را برای افزایش ارزش آنها انجام می دهند.