بازار غیرمتمرکز چیست؟

DApp چیست؟

دیفای (امور مالی غیرمتمرکز) چیست؟

تا چه نسبت به امور مالی زندگی خودتان حساس هستید؟ به نظرتان هوش مالی خوبی دارید؟ اصلاً اهل سرمایه گذاری هستید؟ اگر برای آشنایی با مفهوم دیفای به این مقاله رسیده‌اید، پس احتمالاً به نوع جدیدی از سرمایه گذاری علاقمند شده‌اید.

امروزه مفهوم ارزهای دیجیتال، بیت کوین، اتریوم و غیره بیشتر به گوش مردم آشنا است. در رسانه‌های مختلف از تلویزیون گرفته تا شبکه‌های اجتماعی و روزنامه‌ها هم بحث از ارزهای دیجیتال بالا گرفته است. یکی از مفاهیم بسیار جدید در حوزه ارزهای دیجیتال هم دیفای (DeFi) است که مخفف امور مالی غیرمتمرکز (decentralized finance) محسوب می‌شود. در ادامه شما را با مفهوم دیفای آشنا خواهیم کرد.

تعریف دیفای

دیفای، سیستمی برای ارائه محصولات مالی در شبکه بلاکچین غیرمتمرکز عمومی است. در نتیجه هر کسی بدون نیاز به واسطه‌هایی مثل بانکها یا صرافی‌ها قادر به استفاده از این محصولات است. کار با حساب بانکی و صرافی نیازمند کد ملی، شماره تماس و نشانی تأیید شده است؛ ولی در دیفای نیازی به این داده‌ها ندارید. سیستم DeFi با کمک نرم افزار نوشته شده در بستر بلاکچین، امکان تعامل مالی میان خریداران، فروشندگان، وام دهندگان و گیرندگان وام را فراهم کرده است. در این شرایط دیگر یک شرکت یا مؤسسه مالی نقش واسطه را ندارد و واسطه گری مبتنی بر نرم افزار انجام می‌شود.

خدمات مالی DeFi با استفاده از قراردادهای هوشمند (smart contracts) عرضه می‌شود. قراردادهای هوشمند در قالب توافق‌های اجرایی و خودکار عمل کرده و از فناوری بلاکچین استفاده می‌کنند. پس نیازی به واسطه‌ای مثل بانک و وکیل ندارند.

بین سپتامبر 2017 تا اگوست 2020 کل ارزش قراردادهای دیفای از 2.1 میلیون دلار به 6.9 میلیارد دلار رسید که رشدی انفجاری داشت. این شرایط باعث افزایش ارزش تمامی توکن‌های (tokens) قابل معامله با کمک قراردادهای هوشمند DeFi شد. ارزش تعداد زیادی از توکن ها در عرض یک سال، سه یا چهار برابر (و حتی بیشتر) شد.

امور مالی غیرمتمرکز در برابر امور مالی متمرکز

حالا که با امور مالی غیر متمرکز سروکار داریمT باید فرق آن با امور مالی متمرکز را بشناسیم. بانکداری سنتی نمونه‌ای از امور مالی متمرکز است. در این شرایط واسطه‌ای به نام بانک، تحت نظارت دولت تراکنش‌های مالی کشور را هدایت می‌کند. برای تمرکز زدایی از این سیستم مالی از فناوری‌ها و پروتکل‌های خاصی استفاده شد. یعنی یک سیستم غیرمتمرکز متشکل از فناوری‌های اپن سورس، بلاکچین و نرم افزار اختصاصی به وجود آمد. قراردادهای هوشمند، شروط توافق میان خریدار و فروشنده یا وام دهنده و گیرنده را مشخص کردند تا مبادلات مالی راحت‌تر و کم هزینه‌تر انجام شوند. سیستم‌های دیفای برای حذف واسطه میان طرفین معامله مالی به وجود آمد.

کاربرد فناوری در عرضه خدمات مالی، کار جدیدی نیست. امروزه اغلب تراکنش‌های بانکی و سایر خدمات مالی شرکتی هم با کمک فناوری انجام می‌شوند. با این حال نقش فناوری در بانکداری سنتی یا امور مالی متمرکز به تسهیل تراکنش‌های مالی محدود می‌شود. شرکت‌ها هنوز هم باید از مجوزهای قضایی استفاده کنند، در بازارهای مالی به رقابت بپردازند و برای اجرایی شدن تراکنش‌های مالی به استانداردهای مختلفی متعهد شوند. ولی سیستم DeFi توانست با کمک پروتکل‌های نرم افزاری بلاکچین، فناوری را در مرکز تراکنش‌های صنعت خدمات مالی قرار دهد. این سیستم مالی غیرمتمرکز برای تمرکز زدایی از امور مالی سنتی به وجود آمد و امکان استفاده از خدمات مالی را برای هر کسی در هر جایی فارغ از قومیت، سن و هویت فرهنگی فراهم نمود.

خدمات دیفای و اپلیکیشن‌های وابسته به آن، کیف‌های پول الکترونیکی و شخصی را در اختیار افراد قرار می‌دهند. پس هر فرد کنترل امور مالی خودش را به دست گرفته و دیگر برای انجام معاملاتش، وابسته به نهاد یا مؤسسه مالی خاصی نیست.

تاریخچه دیفای

عبارت DeFi برای اولین بار در سال 2018 در طول چت تلگرامی میان عده‌ای از کارآفرینان و توسعه دهندگان اتریوم مطرح شد. بلک هندرسون، اینجه یه و برندان فورستر در این چت به نام اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و مبتنی بر اتریوم اشاره می‌کردند.

اولین کاربر اپلیکیشن دیفای هم پلتفرم وام دهی Maker DAO بود که به کاربرانش اجازه می‌داد تا توکن DAI را وام بگیرند. این توکن به دلار آمریکا وابسته بود. این پلتفرم جدید از قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاکچین اتریوم برای پردازش وام‌ها، بازپرداخت و تسویه حساب استفاده می‌کند. از آن زمان تا به حال، پلتفرم‌های بسیار زیاد دیگری از DeFi استفاده کرده‌اند. پدیده «استخراج نقدینگی و کشت سود» (Liquidity mining & yield farming) هم به طور کلی وابسته به فناوری دیفای است. کاربران در این شرایط رمز ارزهایشان را بین پلتفرم‌ها و استخرهای استخراج مختلف، جابجا می‌کنند تا به سود و کارمزد برسند. افزایش قیمت اتریوم هم وابسته به افزایش گرایش و علاقمندی کاربران به سیستم مالی DeFi است.

محبوب‌ترین کاربردهای دیفای

شبکه اتریوم یکی از محبوب‌ترین شبکه‌ها برای ساخت اپلیکیشن‌های مختلف و مبتنی بر بلاکچین است. از این شبکه برای خدمات DeFi هم استفاده می‌شود؛ چون دارای قراردادهای هوشمند است و می‌تواند تحت شرایط خاصی به اجرای تراکنش‌های مالی بپردازد. در ادامه محبوب‌ترین حوزه‌های کاربری Defi معرفی می‌شوند.

• صرافی‌های غیرمتمرکز یا Decentralized exchange: صرافی‌های غیرمتمرکز به اختصار DEXs هم نامیده می‌شوند. این صرافی‌ها بدون نیاز به واسطه و دلال به اجرای معاملات مالی می‌پردازند. این صرافی‌ها از فناوری دیفای استفاده می‌کنند و اجازه معامله مستقیم را به معامله گران بازار می‌دهند.
• استیبل کوین‌ها یا Stablecoins: استیبل کوین‌ها یا رمزارزهای پایدار دارای پشتوانه مالی هستند. به همین دلیل نقش DeFi در آنها پررنگ‌تر است. دارندگان کوین می‌توانند دارایی‌هایشان را وارد استخر نقدینگی کنند؛ ولی سایرین تنها با ارائه وثیقه قادر به وام گرفتن از استخر نقدینگی هستند. نرخ بهره هم به طور خودکار براساس پروتکل و تقاضای دارایی تنظیم می‌شود.

• پلتفرم‌های اعطای وام یا Lending Platform: این پلتفرم‌ها از قراردادهای هوشمند برای حذف نقش بانک‌ها استفاده می‌کنند؛ به همین دلیل هم تقاضا برای استفاده از فناوری DeFi در این حوزه افزایش یافته است.
• بازارهای پیش بینی یا Prediction markets: دیفای نقش کلیدی در حذف واسطه‌ها برای شرط بندی روی بازی‌ها و مسابقات دارد.
• کشت سود یا Yield farming: به حداکثر رساندن بازده کلی با استفاده از پروتکل‌های مختلف دیفای تحت عنوان کشت سود یا ییلد فارمینگ معروف است.

مؤلفه‌های تشکیل دهنده سیستم دیفای

به طور کلی عناصر و مؤلفه‌های شکل دهنده DiFi هم مشابه هر اکوسیستم مالی دیگری هستند. یعنی به ارزهای پایدار با کاربردهای مختلف، نیاز داریم. عناصر دیفای به شکل استیبل کوین‌ها و خدماتی مشابه خدمات صرافی‌های ارز دیجیتال و اعطای وام هستند. قراردادهای هوشمند چهارچوبی را برای اپلیکیشن‌های DeFi فراهم می‌کند؛ چون می‌تواند شروط و فعالیت‌های مورد نیاز برای اجرای خدمات را رمزنگاری نماید. برای مثال کد قرارداد هوشمند دارای کد خاصی است که حاوی مفاد و شروط قراردادهای بین فردی است. اگر شروط خاصی، عملی نشوند می‌توان وثیقه را نقد کرد. تمامی این کارها به جای این که در بانک یا مؤسسه مالی انجام شوند، تنها با کمک یک کد، اجرایی می‌شوند.

تمامی عناصر یک سیستم مالی غیرمتمرکز متعلق به یک پشته نرم افزاری (Software stack) است. مؤلفه‌های هر لایه نرم افزاری، عملیات خاصی را در تشکیل سیستم DeFi بر عهده دارند. قابلیت ترکیب پذیری (Composability) هم مشخصه پشته نرم افزاری است. یعنی مؤلفه‌های متعلق به هر لایه در ترکیب با همدیگر، اپلیکیشن DeFi را تشکیل می‌دهند.

در ادامه چهار لایه از پشته نرم افزاری دیفای تشریح می‌شود:

لایه پرداخت ( Settlement Layer)

لایه پرداخت به عنوان لایه صفر هم شناخته می‌شود چون لایه پایه است و سایر تراکنش‌های DeFi روی آن شکل می‌گیرند. این لایه شامل شبکه بلاکچین عمومی و ارز دیجیتال یا رمزارز خاص خودش است.

تراکنش‌های اجرایی روی اپلیکیشن‌های DeFi با کمک این ارزها انجام می‌شوند که ممکن است در بازارهای عمومی مورد معامله قرار گیرند یا نگیرند. اتریوم یکی از لایه‌های پرداخت است و توکن مربوط به آن هم اتر (ETH) است که در صرافی‌های کریپتو معامله می‌شود. لایه پرداخت می‌تواند دارایی هایی مثل دلار آمریکا را به توکن تبدیل کند. این توکن ها در حکم نمادهای دیجیتالی دارایی‌های دنیای واقعی عمل می‌کنند. برای مثال توکن املاک نشان دهنده مالکیت یک قطعه زمین است.

لایه پروتکل (Protocol Layer)

پروتکل‌های نرم افزاری شامل استانداردها و قواعد حاکم بر کارها یا فعالیت‌های خاصی هستند. در دنیای واقعی هم اصول و قواعدی وجود دارد که تمامی شرکت کنندگان در صنعت باید به آنها پایبند بوده و پیش‌نیاز ورود به آن صنعت است. پروتکل‌های دیفای هم قابل تبادل هستند، یعنی چند نهاد می‌توانند به طور همزمان از این پروتکل‌ها برای ایجاد یک خدمت یا اپلیکیشن کاربردی استفاده کنند. لایه پروتکل، نقدینگی لازم برای اکوسیستم DeFi را فراهم می‌کند. سینتتیکس (Synthetix) یکی از مثالهای پروتکل دیفای است. این پروتکل معاملاتی مبتنی بر اتریوم است و از آن برای تولید نسخه‌های ترکیبی از دارایی‌های واقعی استفاده می‌شود.

لایه اپلیکیشن (Application Layer)

اپلیکیشن‌هایی که رو در روی مشتری قرار می‌گیرند، در این لایه مستقر هستند. این اپلیکیشن‌ها می‌توانند پروتکل‌های زیربنایی را به خدمات ساده و مشتری محور تبدیل کنند. متداول‌ترین اپلیکیشن‌ها در اکوسیستم رمزارزها شامل صرافی‌های رمزارز و خدمات اعطای وام در این لایه قرار دارند.

لایه تجمیع (aggregation Layer)

این لایه حاوی تجمیع کننده‌های مختلفی است که برنامه‌های مختلف را از لایه‌های مختلف جمع آوری می‌کنند تا بتوانند خدمتی را در اختیار سرمایه گذاران قرار دهند. برای مثال امکان انتقال پول در میان ابزارهای مختلف مالی را فراهم می‌کنند تا سود را به حداکثر برسانند. این فعالیت‌های معاملاتی در حالت عادی به هماهنگی و کاغذ بازی زیادی نیاز دارند. ولی این چهارچوب مبتنی بر فناوری، سرمایه گذاری را ساده کرده و معامله گران می‌توانند به سرعت و به راحتی از خدمات مختلف استفاده کنند. وام دادن و گرفتن یکی از این خدمات است و در لایه تجمیع قرار می‌گیرد. خدمات بانکی کیف‌های رمز ارز هم سایر خدمات قرار گرفته در این لایه هستند.

دیفای گاهی اوقات تحت عنوان «Lego money» هم شناخته می‌شود؛ چون می‌توانید اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز(dApps) را در این پشته نرم افزاری کنار هم قرار دهید تا به حداکثر سود برسید. برای مثال استیبل کوین DAI را خریداری می‌کنید و بعد آن را روی پلتفرمی مثل Compound به فروش می‌رسانید تا سود کسب کنید. البته تمامی این کارها را با کمک گوشی هوشمندتان انجام می‌دهید.

امروزه اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز به طور وابسته به صنعت و بازار خاصی تولید می‌شوند. اپلیکیشن‌های آتی هم تأثیر بزرگی روی زندگی روزمره ما خواهند داشت. برای مثال یک قطعه زمین یا خانه را در پلتفرم DeFi و تحت توافق رهنی خریداری می‌کنید و قیمت آن را در طول چند سال پرداخت می‌کنید.

در نهایت . . .

چه از سیستم دیفای خوشمان بیاید یا نه، به هر حال باید آن را به عنوان یک سیستم مالی جدید و غیرمتمرکز بپذیریم. تراکنش‌های مالی، آزدانه‌تر از هر زمان دیگری به پیش می‌روند. اگر اهل سرمایه گذاری و ریسک هستید، این سیستم جدید و بازار ارزهای دیجیتال را امتحان کنید. چنانچه در این بازار مشغول به فعالیت هستید، نظرات خودتان را با ما در میان بگذارید.

برنامه‌های غیر متمرکز (DApp) چیست و چرا آینده بازار اپلیکیشن را تغییر خواهد داد؟

تکنولوژی به سرعت در حال پیشرفت است. صنعت بلاک چین نیز از این قضیه مستثنی نیست. شاید معروف‌شدن بلاک چین با ارزهای دیجیتال رخ داده باشد، اما پس از آن و افزایش مخاطبان فرآیندهای مستقل و بدون ناظر، توجه خیلی‌ها به برنامه‌های غیر متمرکز جلب شد. در این مقاله به چیستی و مزایا معایب برنامه‌های غیر متمرکز می‌پردازیم.

در این مقاله با موضوعات زیر آشنا خواهید شد:

برنامه‌های غیر متمرکز (dApp) چیست؟

برنامه‌های غیر متمرکز یا Decentralized Applications مانند هر برنامه دیگری در گوشی همراه یا لپ تاپ است، با این تفاوت که از تکنولوژی بلاک چین (سیستم محاسباتی توزیع شده) برای حفظ داده‌های کاربران از سازمان‌های مرتبط استفاده می‌کند. این اپلیکیشن‌ها درست مانند ارزهای دیجیتالی که غیر متمرکز هستند، گونه‌ای از خدمات همتا به همتا (کاربر به کاربر) را برای عموم ایجاد می‌کنند، که قدرت را از کمپانی‌های انحصاری می‌گیرد.

برنامه‌های غیر متمرکز، کاملاً مانند اپلیکیشن‌های قدیمی است؛ بدین معنا که به اندازه آن‌ها خدمات متنوع مانند بازی و سرگرمی و برنامه‌های پرکاربرد ارائه می‌دهد. اما برخلاف آن‌ها اطلاعات افراد در هیچ کجا ذخیره نمی‌شود، که این امر سبب افزایش محبوبیت dApps نسبت به Capps شده است.علاوه بر کاربردهایی که ذکر شد، برنامه غیر متمرکز به دلیل ماهیتی که دارد، بسیار مورد اعتماد اشخاصی است که علاقمند به سرمایه‌گذاری و خرید به صورت ناشناس، بدون حضور و کنترل واسطه‌هایی همچون صرافی‌ها هستند. حتی سازنده dApps نیز هیچ‌گونه کنترل یا دسترسی به اطلاعات یا حضور انواع کاربران ندارد و نمی‌تواند اطلاعات کاربران را بفروشد. چگونه؟ به این دلیل که اپلیکیشن غیر متمرکز از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند؛ برنامه‌های محاسباتی که بر روی نوعی از بلاک چین ایجاد می‌شوند، که بدون مداخله انسان کدهای قراردادش را اجرا می‌کند.

یکی از انواع برنامه‌های غیر متمرکز، سازمان‌های خودگردان غیر متمرکز یا DAOs است، که می‌تواند کاربرانی از همه نقاط دنیا داشته باشد. این کاربران قادرند در تصمیمات سازمان مربوطه مشارکت کنند، اما به تنهایی تعیین‌کننده نیستند؛ بلکه با رای اکثریت، تصمیماتی در جهت پیشبرد اهداف سازمان اتخاذ می‌نمایند. لازم به ذکر است مدیریت یا ریاست عالی در این سازمان اینترنتی و غیر فیزیکی معنایی ندارد و تمامی کاربران به نوعی مدیر هستند. دائو (DAO) درست مانند سازمان‌های فیزیکی، ممکن است در زمینه‌های مختلفی همچون حوزه پروژه‌های مالی غیر متمرکز یا دیفای (Defi)، بازی‌ها و حتی موسیقی فعالیت کند.

فیلم آموزشی برنامه‌های غیر متمرکز (dApps)

مزایای برنامه غیر متمرکز (dApps)

1. متن باز (Open Source): سورس کد این اپلیکیشن‌ها در اختیار عموم مردم قرار گرفته است، به این معنی که هر کسی قادر به تایید، استفاده، کپی و اصلاح این کد است.
2. غیرمتمرکز: برنامه‌های غیر متمرکز در شبکه‌های بلاک چین اجرا می‌شوند، بنابراین کنترل آن‌ها توسط یک ماهیت انفرادی قابل انجام نیست. در عوض، نگهداری از آن‌ها توسط چندین کاربر (یا نود) انجام می‌شود.
3. ایمن از طریق رمزنگاری: امنیت این برنامه‌ها از طریق رمزنگاری تامین می‌شود، به این معنی که تمامی اطلاعات ثبت شده و در بلاک چین عمومی نگهداری می‌گردند.

اپلیکیشن‌های قدیمی مشکلات زیادی دارند که dAppها درصدد رفع آن‌ها هستند. همان طور که پیش‌تر ذکر شد، از اصلی‌ترین مزایای استفاده از اپلیکیشن‌های غیر متمرکز به جای برنامه‌های قدیمی، این است که برنامه‌های قدیمی اطلاعاتشان را بر سرورهایی که توسط یک ماهیت انفرادی کنترل می‌شود ذخیره می‌کنند، که آن‌ها را در برابر مشکلات فنی و حملات مخرب آسیب‌پذیر می‌کند.

دستکاری‌شدن یک سرور متمرکز ممکن است کل شبکه اپلیکیشن را با مشکل مواجه سازد و آن را موقتاً یا برای همیشه غیر‌قابل استفاده سازد. جدا از این مورد، در سیستم‌های متمرکز مشکل افشا یا سرقت اطلاعات بسیار رایج است، که همین امر شرکت‌ها و افرادی که از آن‌ها استفاده می‌کنند را در معرض خطر قرار می‌دهد.

برنامه‌های غیر متمرکز برای ادامه فعالیت خود از یک سیستم دارای توکن استفاده می‌کنند (توکن‌های دیجیتالی که از طریق استفاده از قراردادهای هوشمند ایجاد می‌شوند). این توکن‌ها ممکن بازار غیرمتمرکز چیست؟ است مخصوص یک اپلیکیشن غیر متمرکز خاص باشند (برای مثال توکن استیم در برنامه استیمیت مورد استفاده قرار می‌گیرد)، یا توکن اصلی بلاک چینی باشند که میزبان آن برنامه غیر متمرکز است (برای مثال کریپتو کیتیز از اتر استفاده می‌کند).

معایب برنامه غیر متمرکز (dApps)

1. به‌رروزرسانی و رفع اشکالات آسان نیست؛ چرا که هر کاربر باید جداگانه نرم‌افزار نود (Node) متعلق به خود را به‌روزرسانی کند.
2. امنیت شخصی‌سازی شده که در اپلیکیشن‌های قدیمی شاهد آن بودیم در dApps به کار نمی‌رود.
3. پیچیدگی: در برنامه‌های قدیمی کاربر با نام کاربری و رمز عبوری که حتی به‌راحتی قابل به خاطر سپردن بود، وارد می‌شد. اما در اپلیکیشن غیر متمرکز ورود و خروج مستلزم کد عمومی و خصوصی است.
4. سرعت پایین‌تر نسبت به برنامه‌های متمرکز

جمع‌بندی

در نهایت می‌توان گفت که برنامه‌های غیر متمرکز به عنوان پروژه‌هایی متن باز طراحی شده‌اند و در یک شبکه بلاک چین (Blockchain) اجرا می‌شوند. توزیع شده بودن این اپلیکیشن‌ها باعث ایجاد شفافیت، غیر متمرکز بودن و مقاومت در برابر حملات مخرب می‌شود. اما از سویی به دلیل جدید بودن، نیازمند ارتقا و بهبود هستند که مستلزم گذشت زمان است.

استیبل کوین چیست؟ + انواع غیرمتمرکز، مزایا و خطرات ارزهای دیجیتال با ثبات Stablecoin

استیبل کوین نوعی کریپتوکارنسی طراحی شده برای کاهش نوسانات قیمت است که به‌عنوان ذخیره‌کننده ارزش و وسیله‌ای برای مبادله کاربرد دارد.

به گزارش ایمنا، این نوع ارزهای دیجیتال به پول فیات مانند دلار آمریکا، سایر ارزهای رمزنگاری شده، فلزات گرانبها یا ترکیبی از هر سه وابسته هستند. دلیل این وابستگی تلاش برای ثابت نگه داشتن قیمت آن‌ها است. هر واحد از یک استیبل کوین بدون توجه به شرایط کلی بازار همیشه قیمت ثابتی دارد، به همین دلیل آن‌ها را با عنوان ارز دیجیتال پایدار و با ثبات نیز می‌شناسند. مهمترین موارد نظیر تتر (USDT)، یو اس دی سی (USDC) و بایننس یو اس دی (BUSD) دارای پشتوانه دلار آمریکا هستند و قیمت هر واحد آن‌ها همیشه یک دلار آمریکا است.

یک ارز دیجیتال با ثبات و پایدار صرف نظر از این که بازار کریپتوکارنسی دارای چه وضعیتی است، همیشه ارزش یکسانی دارد، حتی اگر قیمت بیت کوین، اتریوم و دیگر رمز ارزهای برتر بازار به صد دلار کاهش یا به صد هزار دلار افزایش پیدا کند، یک واحد تتر یا دیگر استیبل کوین‌های مطرح باز هم یک دلار ارزش خواهند داشت.

انواع استیبل کوین‌ها

استیبل کوین‌ها بر اساس نحوه عملکردشان به ۵ دسته کلی تقسیم می‌شوند. برخی از آنها از ارزهای فیات به‌عنوان پشتوانه استفاده می‌کنند؛ پشتوانه برخی از آنها دارایی‌هایی مانند طلاست؛ ثبات قیمت برخی از آنها به پشتوانه ارزهای دیجیتال دیگر تأمین می‌شود و برخی از آنها از الگوریتم‌هایی خاص برای حفظ ثبات قیمت استفاده می‌کنند. برخی از استیبل کوین‌ها مانند توکن‌های رپد (Wrapped tokens) هم اساساً قیمت ثابتی ندارند و قیمت آنها وابسته به ارز دیجیتال پشتوانه آنها (مانند بیت کوین یا اتر ) است.

استیبل کوین با پشتوانه پول ملی

استیبل کوین‌های با پشتوانه فیات، همیشه ارزشی معادل واحدهای فیات پشتوانه خود دارند؛ به این صورت که در ازای عرضه هر کوین جدید به بازار، یک واحد از ارز فیات به خزانه این استیبل کوین افزوده خواهد شد.

استیبل کوین‌های با پشتوانه ارزهای فیات نظیر دلار آمریکا، یورو و ین، اولین و ساده‌ترین استیبل کوین‌ها هستند که با نسبت یک‌به‌یک پشتیبانی می‌شوند. تا زمانی که ارزش ارز اصلی و پایه (یا سبدی از ارزها، آن‌طور که لیبرا در ابتدا پیشنهاد داده بود) ثابت بماند، استیبل کوین ارزش خود را حفظ خواهد کرد. آنها اساساً اعتبار خود را از اعتبار صادرکننده ارز فیات وام می‌گیرند و این بانک مرکزی کشور است که از ارزش آنها محافظت می‌کند.

تتر (USDT) با ارزش بازار ۶۲/‏۲ میلیارد دلاری‬، با اختلاف زیاد بزرگ‌ترین استیبل کوین با پشتوانه فیات محسوب می‌شود. دیگر استیبل کوین‌های برجسته از جمله یواس‌دی‌کوین (USDC) متعلق به شرکت‌های سیرکل (Circle) و کوین بیس با ۲۳ میلیارد دلار، بایننس یواس‌دی (BUSD) با ۹/‏۶ میلیارد دلار بازار غیرمتمرکز چیست؟ و دای ( DAI) با ۴/‏۸ میلیارد دلار در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند.

استیبل کوین با پشتوانه دارایی طلا

استیبل کوینی که با دارایی پشتیبانی می‌شود، شبیه به نوع با پشتوانه فیات است؛ با این تفاوت که دارایی‌های فیزیکی نظیر طلا را به‌عنوان پشتوانه نگهداری می‌کند. استیبل کوین‌های با پشتوانه دارایی، ارزهای فیات را با طیف متنوعی از وثیقه‌های ملموس جایگزین می‌کنند؛ که در این بین طلا که یک ذخیره ارزش سنتی به شمار می‌آید، یکی از رایج‌ترین این وثیقه‌هاست.

برخی دیگر از استیبل کوین‌های با پشتوانه دارایی هم وجود دارند که با سبدی از فلزات گران‌بها و یا حتی با املاک و مستغلات سوئیس پشتیبانی می‌شوند. عموماً این دسته از استیبل کوین‌ها با میزان مشخصی از کالا مرتبط هستند، در یک مکان شناخته‌شده ذخیره می‌شوند و اغلب تحت حسابرسی‌های معتبر بین‌المللی قرار می‌گیرند؛ موضوعی که تتر مدت‌ها از آن اجتناب می‌کرد.

یکی از نمونه‌های مشهور استیبل کوین با پشتوانه دارایی، تتر گلد (XAUT) است که از سوی شرکت تتر عرضه شده است. هر واحد تتر گلد برابر با یک اونس طلای لندن است. از نمونه‌های دیگر استیبل کوین‌های با پشتوانه دارایی می‌توان به پکس گلد (Pax Gold) و دیجیکس گلد (Digix Gold) اشاره کرد.

استیبل کوین با پشتوانه ارز دیجیتال

استیبل کوین‌های با پشتوانه ارز دیجیتال از وام‌هایی با وثیقه مازاد استفاده می‌کنند تا ارزششان را ثابت نگه دارند. استیبل کوین‌های مبتنی بر ارز دیجیتال با سبدی از یک یا چند ارز دیجیتال پشتیبانی می‌شوند. از آنجایی که ارزهای دیجیتال خود بسیار بی‌ثبات هستند، این استیبل کوین‌ها وام‌هایی با وثیقه مازاد بسیار زیاد ارائه می‌دهند و از وام‌گیرندگان می‌خواهند توکن‌های خود را در قراردادهای هوشمند قفل کنند. در صورتی که ارزش وثیقه بیش از حد کاهش یابد، توکن‌های وثیقه نقد می‌شوند تا از ضررهای بیشتر جلوگیری شود.

یکی از معروف‌ترین استیبل کوین‌های با پشتوانه ارز دیجیتال، دای (DAI) نام دارد که ارزشی معادل یک دلار داشته و متعلق به پلتفرمی به نام میکردائو (MakerDAO) است. دای یک استیبل کوین غیرمتمرکز است و برای استفاده از آن نیازی به اعتماد به هیچ نهاد ثالثی نیست. برخلاف سایر ارزهای دیجیتال باثبات که قیمتشان با پشتوانه فیات سپرده‌گذاری‌شده در بانک ثابت می‌ماند، قیمت دای با وثیقه‌گذاری یک ارز دیجیتال مانند اتریوم در یک قرارداد هوشمند به‌نام صندوق سپرده‌گذاری ثابت می‌ماند.

برای تولید دای، کاربر باید ارز دیجیتال خود را در یک صندوق سپرده‌گذاری یا Vault واریز کند. این صندوق سابقا (Collateralized Debt Position) و یا به اختصار (CDP) نامیده می‌شد. در ابتدا برای وثیقه‌گذاری در این صندوق فقط از اتر استفاده می‌شد؛ اما در حال حاضر از بعضی ارزهای دیجیتال دیگر مانند BAT هم می‌توان برای وثیقه‌گذاری استفاده کرد.

استیبل کوین الگوریتمی

استیبل کوین‌های الگوریتمی همان طور که از نامشان پیداست، از الگوریتم‌ها و قراردادهای هوشمند برای محافظت از ثبات قیمتی بهره می‌برند. این استیبل کوین‌ها با سیاست افزایش یا کاهش عرضه (در زمان‌های موردنیاز) و با استفاده از نیروهای بازار، سطح قیمت خود را ثابت نگه می‌دارند.

با این تعریف، استیبل کوین‌های با پشتوانه ارز دیجیتال، مانند دای (DAI) که از سیستم وثیقه مازاد برای حفظ ارزش خود استفاده می‌کنند نیز جزو استیبل کوین‌های الگوریتمی به حساب می‌آیند.

رپد توکن‌ها

یک توکن رپد (Wrapped Token) ارز دیجیتالی است که پشتوانه آن یک ارز دیجیتال دیگر است. خیلی از کارشناسان این نوع ارز دیجیتال را استیبل کوین نمی‌دانند چراکه کاربردهای گسترده ندارد و چندان مستقل نیست. اصطلاح رپد به‌معنای (پوششی) است و از این نام می‌توان توکنی را تصور کرد که در پوشش یک توکن یا کوین دیگر قرار گرفته است. به عبارت دیگر، واحدهای یک ارز دیجیتال در یک آدرس مخصوص ریخته می‌شود و به‌ازای آن به‌طور خودکار در شبکه دیگر، توکن رپد ایجاد می‌شود.

از نمونه‌های بارز توکن رپد می‌توان به رپد بیت کوین (Wrapped Bitcoin) اشاره کرد که اولین بار روی شبکه اتریوم عرضه شد. هر توکن رپد بیت کوین با یک واحد بیت کوین پشتوانه‌سازی می‌شود و بنابراین قیمت هر واحد از آن برابر با یک واحد بیت کوین است. از آنجا که شبکه بیت کوین و اتریوم مستقل هستند و نمی‌توان به‌طور مستقیم از بیت کوین در تراکنش‌های اتریوم و برنامه‌های غیرمتمرکز استفاده کرد، توکن رپد بیت کوین به افرادی که تمایل داشته باشند با بیت کوین در شبکه اتریوم فعالیت کنند کمک می‌کند.

استیبل کوین‌ها چگونه کار می‌کنند

همانطور که از نام آن‌ها پیدا است، رمز ارزهای پایدار طراحی شده‌اند تا در زمان‌های مختلف قیمت و ارزش ثابتی داشته باشند. برای رسیدن به ارزی که ترکیبی از ویژگی‌های ارز فیات و ارز دیجیتال رمزنگاری شده را داشته باشد (ثبات ارزهای فیات و مزیت‌های غیر متمرکز و فرا مرزی بودن رمز ارزها) راه‌های مختلف وجود دارد.

بدون رمز ارزهای پایدار، گرفتن وام برای خرید ارزهای دیجیتال رمزنگاری شده ریسک و خطر زیادی را به همراه دارد، زیرا دارایی‌های شما در کوتاه‌ترین زمان ممکن می‌تواند کل ارزشش را از دست بدهد. به همین ترتیب تصور کنید اگر دستمزد خود را در قالب رمز ارز دریافت کنید و قیمت‌ها به طور غیر منتظره‌ای سقوط کنند!

فارغ از روش مورد استفاده برای ثابت نگه داشتن قیمت، مهمترین عاملی که باید در نظر گرفته شود ویژگی ثبات است. بد نیست بدانید درباره مطرح‌ترین استیبل کوین‌های بازار کریپتوکارنسی مثل تتر شایعاتی درباره کمتر بودن وثیقه در گرو بانک نسبت به تعداد کوین‌های در گردش داخل شبکه بلاک چین وجود دارد. پس آن‌ها لزوماً معتبرتر نیستند. از طرفی تا امروز، با وجود نگرانی‌ها، دای (DAI) به عنوان یک استیبل کوین غیر متمرکز مشکلی از نظر نوسان قیمت نداشته است.

معروف ترین استیبل کوین‌ها

تتر (Tether‌)

یکی از بهترین و پرطرفدارترین استیبل کوین‌های موجود تتر است. در حال حاضر تتر بیشترین حجم معادلات را دارد و بین بیشتر کاربران تتر جا به جا می‌شود. هم اکنون قیمت تتر معادل ۱ دلار می‌باشد. شما می‌توانید با استفاده از صرافی‌های ارز دیجیتال این تبادلات را انجام دهید. هم اکنون اگر کاربری بخواهد ارزهای دیجیتال خریداری کند از تتر استفاده می‌کنند. از دیگر افتخارات تتر این است که در لیست ۱۰ ارز دیجیتال معروف قرار دارد. اگر به لیست رمز ارزها مراجعه کنید نام ارز دیجیتال تتر را در بین ۱۰ ارز برتر مشاهده می‌کنید.

ترو یو اس دی (TrueUSD)

TrueUSD یک استیبل کوین معروف دیگر است که آن هم همانند تتر برابر با ۱ دلار می‌باشد. شما می‌توانید به راحتی از طریق صرافی‌ها اقدام به خرید TrueUSD کنید. استیبل کوین TrueUSD به دلیل اینکه توسط شرکت‌های ثالث تأیید می‌شوند از شفافیت و همچنین امنیت مناسبی برخوردار هستند. به گفته یک سایت معتبر انگلیسی تیم توسعه دهنده TrueUSD یک تیم کاربلد می‌باشد و تماماً سعی می‌کنند تا در راه خود موفق شوند.

دلار Gemini) GUSD)

اگر در حوزه ارزهای دیجیتال فعالیت مستقیم دارید، قطعاً با سرمایه گذاران بزرگ بیت کوین آشنا هستید. یکی از سرمایه گذاران بیت کوین برادران وینکلووس هستند. استیبیل کوین GUSD نیز توسط این افراد ایجاد شده است. هم اکنون قیمت GUSD برابر با ” ۱ دلار ” می‌باشد. شما می‌توانید برای خرید و فروش رمز ارزهای خود و باقی کارها از این استیبل کوین استفاده کنید.

پاکسوس استاندارد (Paxos Standard)

پاکسوس توسط نهاد تنظیم و مقررات مالی تأیید شده است. در کل می‌توان گفت که استیبل کوین Paxos Standard اولین استیبل کوین کنترل شده در جهان می‌باشد. خوشبختانه صرافی بایننس این را به عنوان رمز ارز تأیید کرده است.

مزیت استیبل کوین

• کارمزد پایین، امنیت بالا، حفظ حریم خصوصی
• دارایی با پشتوانه
• استفاده از فناوری بلاک چین
• استفاده از شفافیت و امنیت دفتر کل توزیع شده
• سادگی
• قراردادهای هوشمند
• انعطاف‌پذیری
• امکان استفاده از هر ارز فیات به عنوان پشتوانه استیبل کوین

معایب استیبل کوین

• متمرکز بودن برخلاف هدف اصلی رمز ارزهایی مانند بیت کوین.
• نیاز به شخص ثالث استیبل کوین‌ها برای ایجاد اعتماد به یک نهاد نیاز دارند.
• حسابرسی جداگانه
• بازگشت سرمایه پایین
• کمبود آموزش

تسهیل در پرداخت‌ها

استیبل کوین‌ها امکان استفاده از قراردادهای مالی هوشمند را در شبکه بلاک فراهم می‌کند. این معاملات خودکار، شفاف، برگشت ناپذیر و قابل ردیابی هستند. بنابراین استیبل کوین‌ها می‌توانند برای پرداخت وام، حقوق، حق اشتراک و پرداخت اجاره بها باشند. برای مثال، یک کارفرما می‌تواند قرارداد هوشمندی را تنظیم کند که به طور خودکار استیبل کوین را به عنوان حقوق در پایان ماه به کارکنان پرداخت کند.

بهبود عملکرد صرافی‌ها

به علت وجود قوانین سختگیرانه، تعداد محدودی از صرافی‌های ارز دیجیتال از رمز ارزهای فیات پشتیبانی می‌کنند. استیبل کوین‌ها با فراهم کردن امکان معاملات فیات کریپتو، می‌توانند این مشکل صرافی‌ها را حل کنند. در واقع کاربران می‌توانند به جای استفاده از دلارهای واقعی از استیبل کوین با پشتوانه دلار استفاده کنند. نتیجه این کار افزایش معاملات و نقدینگی بازار ارزهای دیجیتال است.

جایگزین پول نقد

از استیبل کوین‌ها می‌توان به جای پول نقد پول نقد استفاده کرد. از خرید قهوه تا انتقال پول به خانواده، می‌توانیم از استیبل کوین‌ها و یک کیف پول دیجیتال برای پرداخت استفاده کنیم. استفاده از استیبل کوین‌ها می‌تواند پرداخت در سفرهای خارجی را آسان کند، زیرا نیاز به تبدیل ارزهای مختلف را از بین می‌برد.

حفظ سرمایه در برابر کاهش ارزش پول

در زمان کاهش ارزش پول ملی، شهروندان می‌توانند با استفاده از استیبل کوین‌های با پشتوانه یورو و دلار ارزش پول خود را حفظ کنند. استیبل کوین‌ها می‌توانند راه‌حلی ایده آل برای شهروندان کشورهای با اقتصاد ضعیف باشند، زیرا به آن‌ها اجازه می‌دهد تا دارایی‌های خود را به راحتی مبادله کنند.

استیبل کوین در یک نگاه

استیبل کوین‌ها دسته‌ای از ارزهای دیجیتال هستند که ارزش آن‌ها مشابه با یک دارایی، ارز فیات یا ارز دیجیتال دیگر است. استیبل کوین‌ها انجام معامله در صرافی‌های ارز دیجیتال را راحت تر کرده و امکان انتقال بین‌المللی پول را با کمترین هزینه تراکنش و بیشترین سرعت فراهم می‌کنند.

DAPP چیست؟ و آشنایی با کاربردهای آن

DApp چیست؟ DApp یکی از مفاهیم دنیای کریپتوکارنسی و ارز دیجیتال است که ما در این مقاله قصد داریم برای درک بهتر کاربران توکن باز و دیگر کاربران این مبحث را توضیح دهیم.

مفاهیم کلی:

DApp چیست؟

DApp مختصر شده کلمه Decentralized Application است. که در دنیای ارز دیجیتال به معنای اپلیکیشن یا برنامه های غیر متمرکز گفته می شود.

برنامه های غیر متمرکز اپلیکیشن های هستند که تحت کنترل یا نظارت یک نهاد واحد نیستند. در دنیای رمز ارزها DApp در بستر شبکه بلاکچین در پیرامون محیط عمومی، غیر متمرکز قدم به عرصه ی اجرا می گذارد.

DApp چیست و چه کاربردی دارد؟

انواع اپلیکیشن غیرمتمرکز

شاید با داشتن این تکنولوژی این طور به نظر برسد، هواداران ارز اتریوم بیاندیشند که می توانند همه چیز را غیرمتمرکز کنند. اما باید خاطر نشان شد که برنامه هایی که کاربرها می توانند با پلتفرم محاسبه ای به وجود بیاورند بسیار ناچیز از حد تفکر آنها است.

اپلیکیشن های متمرکز به سه دسته ی کلی :

• برنامه هایی که دارایی یا عملا پول را مدیریت میکنند.
• برنامه هایی که صرفا پول معیار نیست و فقط میتوان اذعان داشت که دخیل در آن هستند.
• و در انتها برنامه هایی مشمول مسائل حاکمتی یا رای گیری هستند.

ویژگی های برنامه غیر متمرکز

باید بدانیم که هر برنامه ای که در بستر بلاکچین فعال و اجرا می شود، یک اپلیکیشن DApp یا غیرمتمرکز است. که در این بخش با چند ویژگی آن به اختصار شما را آشنا میکنیم.

DApp چیست؟

اینگونه اپلیکیشن ها به طور استقلال یافته بر بستر بلاک چین به مرحله ی اجرا در می آیند و اگر تغییراتی ایجاد شود باید این تغییرات توسط جمعی از کاربران تایید و به اتفاق بازار غیرمتمرکز چیست؟ نظر برسند. زیرا تمامی سورس(متن) ها به طور جز به جز در دسترس می باشند.

برای ممانعت از سو استفاده و جعل اطلاعات کاربران همه تاریخچه ی کارکردهای این برنامه به صورت عمومی و غیرمتمرکز تحت اختیار همه کاربران باشد.

اضافه کردن بلاک تازه و انجام تراکنش ها در بستر بلاک چین که با همکاری جمعی از کاربران شبکه ی بلاک چین در راستای اعتبارسنجی و صحه گذاری تراکنش ها انجام می شود که در مقابل، جایزه یا کارمزد دریافت می کنند.

ضمن اینکه کاربران برای استفاده از برنامه ی غیر متمرکز در بستر بلاک چین نیازمند پرداخت کارمزد هستند.

در محبث قرارداد ها یا پروتکل همه ی افراد در شبکه ی بلاک چین در راستای اعتبارسنجی و صحه گذاری تراکنش ها با هم اتفاق نظر دارند و با روشی دیگر تراکنش های جدید به شبکه ی بلاک چین متصل می کنند. از مهمترین قراردادها میتوان به دو پروتکل Pow و Pos اشاره کرد.

DApp چیست؟

ساختار برنامه های غیر متمرکز

برنامه ها و اپلیکیشن های غیرمتمرکز نیز مانند برنامه های تحت شبکه، دارای 2 قسمت بک اند (back end) و فرانت اند (front end) می باشند که در برنامه های عادی تحت شبکه ” فرانت اند” ارتباط مستقیمی با کاربر دارد.

این درصورتی است که “بک‌اند” بر بستر شبکه ی بلاک چین و پروتکل های هوشمند محسوب می شوند. سورس ها و اپلیکیشن ها روی قرارداد هوشمند پیاده سازی می شوند و روی شبکه ی بلاک چین سوار می شوند.

تفاوت متمرکز با غیر متمرکز

یک تفاوت عمده میان متمرکز ها و غیر متمرکز ها وجود دارد که با یک مثال به توضیح آن می پردازیم:

یک بانک متشکل از یک سیستم متمرکز است. بدین معنا که بانک هرچقدر هم برای دیتاسنترها و مراکز داده پشتیبان در نظر گرفته باشد، بخاطر مسائل مالی فوق العاده سنگین این مراکز داده از تعداد انگشتان دست نیز تجاوز نخواهد کرد.

حال درصورت انهدام یا نابودی این دیتاسنترها به هر صورتی چه به دلایل جنگ و بلایای طبیعی و چه مسائل دیگر هیچ گونه دسترسی به اطلاعات امکان پذیر نخواهد بود و عملاً فاجعه رخ خواهد داد.

حال آن که در برنامه های غیرمتمرکز اینگونه نیست میلیون ها سیستم در دنیا این اطلاعات را دارند و حتی در صورتی که هزاران سیستم هم نابود شوند، این اطلاعات از دسترس خارج نخواهد شد و بالاخره امکان دسترسی به این اطلاعات به طریقی مقدور است.

مزایا و معایب DApp

همانطور که می دانید، هر برنامه یا اپلیکیشن مزایا و معایب متعددی می تواند داشته باشد که ما هم در این بخش به چندین مورد از آنها اشاره می کنیم.

مزایای DApp

مقاوم در برابر کنترل و سانسور شدن : کنترل برنامه غیرمتمرکز برای حکومت ها یا افراد قدرتمند بسیار سخت و دشوار است. هیچ چیزی در شبکه توانایی جلوگیری ارسال تراکنش ها یا خوانده شدن اطلاعات را از بستر بلاک چین را ندارد.

مبتنی بر بستر بلاک چین : از آنجایی که این نوع قراردادها به صورت هوشمند ساخته می شوند، سهولت و توانایی آن را دارند که رمزارز را در کارکردهای بنیادی DApp ادغام کنند.

غیرفعال نشدن کارکردها : چون اپلیکیشن غیرمتمرکز بر روی شبکه ی p2p هستند. مختل و غیر فعال نمی شود سیستم و به کار خود ادامه میدهد حتی اگر سیستم خاموش باشد.

اپن سورس (Open Source): اپن سورس بودن این برنامه به طراحان امکان طراحی بهتر و خلاقانه و در کل عملکردی بهتری داشته باشند.

DApp چیست؟

معایب DApp

احتمال بالایی در هک شدن : یکی از علت های بالا رفتن هک شدن برنامه ی غیرمتمرکز اپن سورس بودن آنهاست. این موضوع باعث تضعیف این برنامه شده و به هکرها اجازه می دهد راحت تر به این اپلیکیشن نفوذ و راه پیدا کنند.

منوی کاربری ضعیف : بیشتر DApp ها رابطه ی کاربری ضعیفی دارند، این موضوع باعث شده تا کاربران تمایل چندانی به استفاده از آنها نداشته باشند.

تعداد کاربرهای شبکه : هرچه تعداد افراد و کاربرها در برنامه های غیرمتمرکز بیشتر باشد، خدمات و ارائه ی آن بهتر خواهد بود. DApp های که تعداد کاربران پایینی دارند، امنیت پایینتری دارند زیرا تعداد کاربران با مبحث امنیت رابطه مستقیمی دارد.

صرافی غیر متمرکز (DEX) چیست؟

منظور از صرافی غیرمتمرکز یا DEX انجام معاملات مالی در بستری است که بدون واسطه و به صورت مستقیم انجام شود. در این بستر هیچ کس به دارایی های کاربر دسترسی نخواهد داشت و تمامی معاملات صورت گرفته بدون دخالت سازمان های متمرکز انجام خواهد شد. اما دلیل اصلی ایجاد و توسعه صرافی غیر متمرکز چیست؟ صرافی ها در بازار های ارز دیجیتال دارای اهمیت بسیار زیادی هستند ذات صرافی های ارز های دیجیتال غیر متمرکز می باشد. اما صرافی های مهم که در این راستا فعالیت می کنند به صورت متمرکز هستند. به این صورت در روند معاملات صورت گرفته دخالت می کنند و هر حسابی را که متعلق به کاربر است در صورت نیاز مسدود خواهند کرد. پس لزوم پیدایش صرافی غیر متمرکز با وجود اهمیت بسیار زیاد معاملات ارز های دیجیتال ضرورت پیدا کرد.

صرافی غیر متمرکز یا DEX با انجام معاملات به صورت غیر متمرکز اقدام به حذف واسطه ها کرده اند. حذف واسطه ها با استفاده از قرارداد های هوشمند و بلاک چین صورت گرفته است. در این صورت کاربران برای انجام معامله های خود لازم نیست تا ارز های دیجیتال خود را به کیف پول صرافی ها واریز نمایند بلکه از کیف پول خود مستقیم وارد معامله و تبدیل و خرید و فروش می شوند.

صرافی های محبوبی نیز در انجام معاملات ارز های دیجیتالی فعالیت می کنند که سهولت انجام معامله با این صرافی ها دلیل محبوبیتشان شده است. اما روشن است که ارز بازار غیرمتمرکز چیست؟ های دیجیتال نیاز به صرافی غیر متمرکز دارد زیرا با ماهیت آن مطابقت دارد. صرافی های کوین بیس و بایننس از صرافی های متمرکز هستند که انجام معاملات ارزی با آنها بسیار ساده می باشد اما ماهیت ارز های دیجیتال با این صرافی ها در تضاد می باشد.

در ادامه قصد داریم به‌طور کامل به آموزش صرافی غیرمتمرکز بپردازیم. درصورتی که علاقه‌مند حضور در بازار ارزهای دیجیتال هستید، حتما باید قبل از ورود آموزش‌های لازم را ببینید، در این راستا ما به شما دوره آموزش آنلاین ارز دیجیتال را معرفی می‌کنیم. شما با شرکت در این دوره صفر تا صد ارزهای دیجیتال را فرا خواهید گرفت و می‌توانید با تحلیل‌های خود و چشمی باز در بازار کریپتوکارنسی فعالیت کنید.

صرافی غیر متمرکز یا DEX چگونه کار می‌ کند؟

برای فعالیت در صرافی غیر متمرکز یا صرافی DEX نیازی به وارد کردن اطلاعات حساس و یا اطلاعات شخصی نیست و تنها با داشتن یک کیف پول سخت افزاری می توان از خدمات آن استفاده کرد. سرقت و هک و بلوکه شدن ارز ها و دارایی های دیجیتالی از خطراتی است که همواره در صرافی های متمرکز وجود داشته است. در صرافی غیر متمرکز نیز امکان این خطرات به نسبت کاهش پیدا کرده و در صورت کد نویسی اصولی و بی نقص این خطرات بازار غیرمتمرکز چیست؟ به صفر خواهد رسید.

مدیریت این دارایی ها با معامله گر بوده و هیچ واسطه ای در کار نیست. البته به دلیل مشکلات فنی و تازه بودن پدیده صرافی غیر متمرکز هنوز بیشتر معاملات ارزی در صرافی های متمرکز صورت می گیرد و صرافی غیر متمرکز از بعضی ارز های دیجیتالی پشتیبانی نمی کند و بلاک چین ها با مقیاس پذیری مشکل دارند و تراکنش به صورت کند پیش خواهد رفت. به همین علت بسیاری از معامله گر ها به صرافی غیر متمرکز روی خوش نشان نمی دهند. البته این صرافی در اول کار و در مراحل اولیه است و افراد به ندرت کار های مربوط به ارز های دیجیتال را با استفاده از آن انجام می دهند.

در حالت کلی صرافی غیر متمرکز روی بلاک چین ساخته می شوند. بلاک چین های آزادی که قابلیت اجرای قرارداد های هوشمند را دارند. منظور از قرارداد های هوشمند چیست؟ نرم افزاری که یک یا چند دستور خاص را در شرایط خاص اجرا می کند که بر روی بلاک چین ها اجرا می شوند و نمی توان از اجرای آن جلوگیری نمود که می توان از آن به عنوان ویژگی اصلی یاد نمود. حتی خود سازنده نمی تواند از اجرای آن جلوگیری نماید. اتریوم که در حال حاضر بزرگترین میزبان قرارداد های هوشمند و صرافی غیر متمرکز است که در زمان اجرای قرارداد هوشمند بر اتریوم قابل توقف نخواهد بود.

حالت دیگر از فعالیت صرافی غیر متمرکز اتمیک سواپ می باشد که بر روی انجام معاملات زنجیره ای تمرکز دارند که انجام آن بر روی صرافی غیر متمرکز معمولی امکان پذیر نخواهد بود. صرافی غیر متمرکز درون کیف پول سخت افزاری اتمیک والت وجود دارد با این روش مزبور کار می کند. انجام معاملات به واسطه صرافی غیر متمرکز دارای مزایا و معایبی است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

معایب و مزایای صرافی غیر متمرکز

در متن فوق از مزایای استفاده از صرافی غیر متمرکز مطالبی عنوان شد. اینکه معاملات ارزی بدون واسطه انجام می شود و حذف واسطه در انجام معاملات دارای مزیت هایی است که در مطالب بالا در مورد آن ها بحث کردیم. اما از معایب صرافی غیر متمرکز که باعث به وجود آمدن خطراتی خواهد بود چیست؟ صرافی غیر متمرکز از خدمات امانت داری استفاده نخواهند کرد و مالکیت تمام بر عهده خود کاربر است. پس می توان چنین برداشت کرد که انجام هر عمل اشتباهی در معاملات ارزی بر عهده خود کاربر بوده و غیر قابل جبران می باشد. بسیاری از سرمایه گذار ها از صرافی غیر متمرکز برای معاملات خود استفاده می کنند و دلیل آن حجم پایین معاملات آنها نسبت به صرافی های متمرکز می باشد.

علاوه بر آن هزینه تمام شده برای انجام معاملات افزایش پیدا می کند. گاهی کد های صرافی دچار مشکلات فنی و امنیتی خواهند شد. اما مشکلات و معایب اصلی صرافی غیر متمرکز کارمزد تراکنش ها و سرعت کم در تراکنش های بلاک چین می باشد. همچنین کابر برای انجام تراکنش بایستی کارمزد پرداخت نماید. همچنین در حال حاضر صرافی غیر متمرکز از همه ارز های دیجیتالی پشتیبانی نخواهد کرد. بیشتر صرافی های غیر متمرکز بر روی اتریوم فعالند. ارز های مانند تزوس در این صرافی ها معامله نخواهند شد. در حالت کلی امکانات معاملاتی کم از دیگر معایب صرافی غیر متمرکز می باشد. روند معاملات کند و با کارمزد می باشد.

تفاوت های صرافی متمرکز و صرافی غیر متمرکز

• افرادی که علاقه‌مند به سرمایه گذاری ارز دیجیتالی هستند لازم است تا در خصوص تفاوت های صرافی غیر متمرکز و متمرکز مواردی را داشته باشند. مهم ترین تفاوت های این دو نوع از صرافی به شرح زیر می باشد:
• معضلی که در خصوص صرافی غیر متمرکز وجود دارد مسئله نقدینگی است. مشکل آن نقدینگی پایین و محدود کردن امکان خرید و فروش می باشد. اعتماد به صرافی های متمرکز باعث شده است تا نقدینگی در این صرافی ها بیشتر از نقدینگی در صرافی های غیر متمرکز باشد.
• یکی دیگر از مهم ترین تفاوت صرافی غیر متمرکز با صرافی متمرکز، مربوط به وضعیت حق مالکیت است. مالکیت ارز های دیجیتال در صرافی متمرکز، با خود صرافی است. این در حالی است که در صرافی غیر متمرکز مدیریت دارایی بر عهده کاربر است که عدم حضور یک نقطه مرکزی، کار را برای هکرها سخت می کند. از طرفی هم تراکنش در آن بسیار کندتر از تراکنش در صرافی متمرکز است.
• موضوع اصلی در تفاوت های دو صرافی موضوع امنیت است. دارایی کاربران در صرافی غیر متمرکز ذخیره نخواهد شد و همین موضوع باعث کاهش حملات هکرها می شود. اما صرافی های متمرکز مورد حمله هکر ها قرار می گیرند.
• موضوع بعدی در تفاوت های صرافی متمرکز و غیر متمرکز کارمزد می باشد. یکی از مواردی که همه سرمایه گذاران به آن توجه ویژه دارند. در صرافی های متمرکز برای انجام تراکنش درصد مشخصی را به عنوان کارمزد برداشت خواهند کرد. در صرافی های غیر متمرکز اما درصد بسیار کمی به عنوان کارمزد برداشت می شود که به صرفه تر خواهد بود.
• قوانینی برای صرافی های متمرکز وجود دارد که عملیات ارزی را تحت تاثیر قرار میدهد اما با وجود نوپا بودن صرافی غیر متمرکز هنوز قوانینی برای دخالت بازار غیرمتمرکز چیست؟ و کنترل آن وجود ندارد.

معامله در صرافی DEX چه ویژگی هایی دارد؟

در صرافی غیر متمرکز یا صرافی DEX کاربران می توانند بدون نیاز به باز کردن حساب در صرافی های متمرکز اقدام به معامله ارز های دیجیتال نمایند. هیچ مرجعی برای کنترل و مدیریت معاملات کاربر وجود ندارد و از این حیث می توان آن را به عنوان ویژگی صرافی غیر متمرکز عنوان نمود. ارز های دیجیتال در صرافی های غیر متمرکز با یکدیگر قابل معامله هستند. اما برای داشتن صرافی غیر متمرکز لازم است ابتدا ارز دیجیتالی خود را از صرافی متمرکز خریداری کرد سپس بتوان آن را در صرافی های غیر متمرکز معامله نمود. در این صرافی ها امکان معاملات فرد به فرد وجود دارد و شخصی به عنوان واسط برای کنترل معاملات وجود ندارد.

کدام صرافی غیر متمرکز کارمزد کمتری دارد؟

تعدادی از صرافی‌های dex هستند کارمزد کمتری نسبت به سایر آن‌ها دارند. در میان صرافی های غیرمتمرکز، صرافی PancakeSwap و صرافی CoinSwap کمترین کارمزد را دارند. کارمزد در صرافی PancakeSwap میزان 0/25% و کارمزد گس به‌طور میانگین 0/05 دلار است. در صرافی CoinSwap نیز کارمزد 0/20% و کارمزد گس نیز 0/05 دلار می‌باشد. این درحالی است که به‌طور مثال در صرافی Uniswap با اینکه صرافی غیرمتمرکز خیلی خوبی است، کارمزد گس به‌طور میانگین 11.38 دلار می‌باشد.